In de achtbaan

Pupillenvoetbal. Onvoorspelbaarder dan het Nederlandse weer, en soms meer wendingen in een uur dan bij een seniorenteam in een heel seizoen. Ook dit weekend werden de toeschouwers op een turbulente pot getrakteerd.

De eerste competitieronde, en we waren erop gebrand om goed te starten. Na een week met een paar pittige trainingen hadden we er alle vertrouwen in. De jongens stonden ook letterlijk te trappelen, allemaal gehuld in hun schitterende nieuwe presentatiepakken. 
 
De degens mochten worden gekruist met FC Lisse, meteen een van de vele mooie derby's die ons te wachten staan. Perfecte voetbalomstandigheden op de heilige zaterdag: heerlijk temperatuurtje, nauwelijks wind en zelfs de zon vond af en toe sneaky zijn weg tussen de wolken door. Wat wil een mens nog meer? Nou, een tas met 3 punten om dit weekend van een gouden randje te voorzien.

 
We begonnen furieus, en zetten de talentjes van Lisse stevig met de ruggetjes tegen de muur. Tegen hun eigen gele muur overigens, die ze noodgedwongen voor hun goal bouwden als verweer tegen de oranje stormloop.
 
De opbouw was in deze fase goed verzorgd, en de bal verdween consequent in de goede voeten. Doelpunten konden niet uitblijven, en na het eerste puike kwartier stond de teller op 3-0 na goals van Murad en Deaco. Dat hadden er ook 3 meer kunnen zijn, maar weinig reden tot klagen verder.
 
De time out kwam niet echt gelegen nu. Desondanks leek er geen vuiltje aan de lucht, en we rekenden op meer mooie goals. Die kwamen er, maar niet aan de gehoopte kant. We speelden een stuk slapper dan het eerste kwart, en gaven de geel-blauwen veel ruimte. Ze profiteerden dankbaar, en na een half uur was deze pot ineens weer in balans met 3-3.

 
Dat hadden we niet aan zien komen, en enigszins verbouwereerd stiefelden de boys naar de kant voor een limootje. We moesten een paar dingen echt anders gaan doen als we deze pot tot een goed einde wilden brengen. Sneller omschakelen na balverlies en meer druk op de bal geven om er maar even 2 te noemen.
 
De wil was er bij de mannen, maar Lisse was aardig op stoom gekomen ook. We hadden moeite hun middenvelder en behendige buitenspelers af te stoppen, en we kwamen voor het eerst op achterstand. De neutrale toeschouwers wreven zichzelf in de handjes, want er ontspon zich een voor hen enorm aantrekkelijk schouwspel.
 
Voor de fans van oranje en geel was de situatie anders, die hadden klotsende oksels en probeerden hun kroost daar waar mogelijk verbaal bij te staan. Marijn wist het net te vinden, en kort daarop de bij vlagen weer ongrijpbare Murad. 5-4. Lisse maakte kort erna de 5-5, en de vonken sprongen zo'n beetje van het veld nu.
 
 
We kregen een heel arsenaal aan kansen om de wedstrijd naar ons toe te trekken: Noud trof een paar keer net geen doel en raakte zelfs de paal, en ook een poging van Marijn tartte het aluminium. Lisse probeerde Murad op alle mogelijke manier af te stoppen, waarbij hij misschien een strafschop verdiende. Quinten vuurde een paar keer net zonder succes en ook Mats had de pech dat zijn inzet net naast de goal verdween.
 
En Lisse? Zij scoorden koeltjes 2 keer, nadat we niet adequaat ingrepen. De boys probeerden zich nog één keer bij elkaar te rapen, en we scoorden de aansluiter. Helaas was de tijd net tekort om nog een punt aan boord te houden, en zo eindigde dit bijzondere treffen met een onvervalste korfbaluitslag: 6-7.
 
Als we de hele wedstrijd en de kansen bekijken verdienden wij het om te winnen, maar je moet het zelf pakken. Best bizar dat we deze pot zo uit handen hebben gegeven om eerlijk te zijn, maar Lisse heeft er ook hard voor geknokt en daarom moesten we ze feliciteren. We hebben vandaag hele mooie dingen gezien, afgewisseld met mindere momenten. Zonde gasten, opstaan en weer doorgaan.

De lessen van deze pot, en dat waren er veel, nemen we mee en gaan weer voorwaarts in de richting van de volgende uitdaging: donderdag tegen Aalsmeer. Tot later!

Katwijk JO11-1 Overzicht