Ja, het is alweer oktober. Het seizoen is in ieder geval lekker op gang, en de heerlijke driepunter van vorig weekend smaakte natuurlijk naar meer. Daarvoor moest met Foreholte afgerekend worden, de ploeg die tot onze verrassing na 3 wedstrijden nog puntloos was. Voor de zomerpauze oefenden we nog tegen ze, met een gelijkspel als resultaat.

 

De voorspelling van trainer Kevin kwam uit: de Voorhouters willen en blijven opbouwen van achteruit. De daarop ingestelde tactiek werkte dan ook prima, want op het juiste moment agressief druk zetten leverde een stortvloed aan kansen op.

 

De 1-0 kon simpelweg niet uitblijven: het was Jan die afrondde na een mooie voorbereidende actie van Ramon. De rood-witte keeper had een engel op de lat en 2 in zijn broekzak, want hij overleefde een paar hachelijke momenten die de supporters al als doelpunt hadden genoteerd.

 

De scherpte in de laatste fase ontbrak, anders had deze pot na een minuut of 20 al beslist geweest. Gek genoeg leken we teveel tijd te hebben om de laatste keuze in de buurt van het doel te maken, waardoor de verleiding ontstaat na te gaan denken en soms net even te lang te wachten.

 

We kregen af en toe mooie aanvallen voorgeschoteld, maar hoe langer de tweede treffer uitbleef, hoe slordiger ons spel leek te worden. Ondanks de dominantie in de eerste helft en de voorsprong was er daarom zeker geen reden tot al teveel tevredenheid. Want met alle respect voor Foreholte, deze wedstrijd moesten we eenvoudig en met ruime cijfers kunnen winnen.

 

Credits naar de Voorhouters overigens, die ondanks alles de voetballende oplossingen bleven zoeken. Daar kregen ze in de tweede helft ook teveel ruimte voor van een Katwijk dat af en toe gemakzuchtig oogde en een beetje met zichzelf leek te worstelen. Een tweede doelpunt had het leven in ieder geval een stuk relaxter gemaakt, maar de bal wilde er maar niet in. Millimeterwerk af en toe!

 

En dan komt een van die bekende ongeschreven voetbalwetten om de hoek kijken.. Foreholte promoveerde hun eerste serieuze kans meteen tot een goal. Sam redde nog bijna, maar via zijn vingertoppen rolde de bal tergend langzaam tegen de touwen. Ongelofelijk en een soort van logisch tegelijk.

 

De frustratie liep toch wel een beetje op nu, en Foreholte rook stiekem bloed. Ze braken een paar keer levensgevaarlijk uit, en we kropen door het oog van de naald. We leken overal een stap te laat te komen ineens.. We moeten leren om de rust wat meer te gaan bewaren zodat we de bal wat langer in de ploeg kunnen houden. Daarna komt de rest vaak vanzelf.

 

Juist toen het laatste beetje hoop op een goal leek te zijn verdwenen en deze pot uit onze handen leek te zijn geglipt kregen we een mooie meevaller: de Voorhoutse keeper, die aan de bal erg wiebelig was maar daarentegen zeker een handvol Katwijkse treffers had voorkomen met een paar mooie saves, schoof de bal in de voeten bij Ramon. Hij bediende vervolgens Magrur die de verlossende 2-1 binnen kon schuiven. Lekker!

 

Dat presentje kwam goed uit op een dag als vandaag. Een paar minuten later floot de scheids voor het laatst, en konden de boys met 3 punten in de zak de douche opzoeken. We waren blij met de overwinning, die zeker verdiend was. Over het spel waren we niet tevreden, een wereld van verschil met vorige week.

 

De ene wedstrijd is beter dan de andere en dat is normaal, maar de beleving moet er altijd zijn van de eerste tot en met de laatste minuut. Het belangrijke kwartje dat moet vallen is dat de basistaken elke keer uitgevoerd moeten worden: agressie in de duels, omschakeling, verdedigend en aanvallend de ploeg helpen daar waar nodig. Leermomentjes genoeg in ieder geval, en ook veel jongens die het goede voorbeeld gaven. Zo proberen we steeds een beetje te groeien met elkaar.

 

Er wordt elke week hard getraind, dus we hebben er alle vertrouwen in! Ook de komende week gaan we de vonken er weer vanaf laten vliegen in aanloop naar een serie van maar liefst 4 uitwedstrijden, waaronder een vriendschappelijk onderonsje. Let's do this boys, forza!