De ziekenboeg puilt uit. Iets waar we mee moeten dealen, maar het stelt ons wel voor een puzzel waarbij de lastigste Ravensberger verbleekt. Jan, David, Kelvin, Sam Dubbeldam en ook keeper Sam Driebergen zitten allen in de lappenmand.

 

Ook de doordeweekse inhaalwedstrijd tegen Nootdorp moest afgelopen woensdag worden afgewerkt, een trip waaraan we helaas geen punten overhielden. Dat was absoluut geen schande tegen een beresterke tegenstander, en we hoopten de nodige dingen van die pot mee te nemen naar die van dit weekend.

 

Dat Rotterdam United enkele niveaus te laag speelt was al snel duidelijk; zelfs in deze enorm sterke promotiepoule lijken ze van een ander niveau dan de rest. Met een strijdplan dan op een solide organisatie en het klein houden van de ruimtes was gebaseerd hoopten we er een mooie strijd van te kunnen maken.

 

Het hielp niet direct mee dat we na een slippertje na welgeteld 10 seconden tegen een 0-1 achterstand aan keken. Heel zuur, maar ook een mooi moment om een stukje mentale weerbaarheid te tonen. Op dat vlak maakten we de laatste tijd stapjes; de verschillen tussen bepaalde periodes in een wedstrijd waren minder groot.

 

Nadat we ons doel een kwartier schoon hielden moesten er binnen 5 minuten 3 tegentreffers geïncasseerd worden, waaronder een ongelukkige eigen goal. Ramon scoorde op slag van rust na een mooie actie waardoor de stand wat draaglijker werd. 

 

De Rotterdamse storm hield aan na de pauze, en het spelbeeld bleef hetzelfde: de oranje-zwarten moesten vooral tegenhouden. Het was een drukke ochtend voor goalie Nico uit de O14, die ons uit de brand kwam helpen. Hij bewees ook een uitstekende keeper te zijn, en onderscheidde zich met de nodige knappe reddingen.

 

De stand liep nog wat op, en het eindsignaal kwam als een verlossing voor de boys. De neutrale toeschouwer, voor zover aanwezig, zal genoten hebben van enkele begenadigde spelers van Rotterdamse zijde. Ook wij beschikken over jongens met potentie, maar dat we nog de nodige stapjes moeten zetten om het niveau van onze tegenstander te benaderen is duidelijk. Laten we ook niet vergeten dat we gisteren met maar liefst 6(!) eerstejaars spelers aantraden, dus nog doorgroeimogelijkheden genoeg voor menigeen.

 

Hoe lastig ook na een pot als dit, we moeten de lessen eruit halen die erin zaten: we mogen brutaler en veel meedogenlozer zijn, en het is een vereiste om 2x35 minuten je taken uit te blijven voeren in dienst van het team. Verder was deze wedstrijd geen graadmeter voor ons, en kunnen we de pijlers snel richten op de komende uitdagingen.

 

Voor wat betreft de competitie is dat de thuiswedstrijd tegen Wilhelmus op 7 maart. In de tussenliggende periode kan iedereen hopelijk fit worden, en zullen we naast het Krokustoernooi op De Krom (woensdag 26 februari) een tweetal oefenpotjes inlassen. Kop omhoog boys, hoe je omgaat met teleurstellingen bepaalt uiteindelijk hoe ver je komt. Forza!