ClubKanjer: Aad Varkevisser

Een club is niets zonder vrijwilligers. We lichten er af en toe een uit langs deze weg, en geven graag het woord aan Aad Varkevisser!

Om alles draaiende te houden worden er achter de schermen bergen werk verzet. Een grote groep vrijwilligers zet zich trouw in voor onze club, en daar zijn we trots op.

We stellen er enkelen nader aan u voor zodat u kunt zien wie ze zijn en wat ze precies doen. En omdat ze het verdienen om even in de aandacht te staan!

Even voorstellen..
Ik ben Aad Varkevisser, 70 jaar oud inmiddels alweer en 47 jaar getrouwd met Marjan. We hebben 2 kinderen: Corné (43) en Maurice (37).

Corné heeft tot de toenmalige A1 bij de club gespeeld en Maurice tot aan de senioren, voornamelijk het 2e en ook enkele wedstrijden bij het eerste. Daarna heeft hij nog enkele jaren onder Arie Lagendijk en Cees Guijt bij Rijnvogels gespeeld.



Ongeveer 1,5 jaar geleden is ons eerste kleinkind en grote trots Myles geboren. Omdat Maurice met zijn vrouw op Bali woont hebben we Myles vanwege de situatie omtrent Corona helaas alleen via Facetime / Skype kunnen zien, dus je begrijpt dat we hem helemaal kapot gaan knuffelen als we hem voor het eerst vast kunnen houden, haha.



Ik ben 49 jaar werkzaam geweest als vrachtwagenchauffeur in de bloemen, voornamelijk door heel Duitsland.

Hoe en waarom ben je vrijwilliger geworden?
Toen Corné ging voetballen ben ik als begeleider begonnen, dat is eigenlijk als vanzelf gegaan. Ik was er toch altijd bij. Rond 1988 vroeg Ton den Dulk of ik achter de bar wilde helpen nadat Krijn van Rijn stopte.

Dat was meteen gezellig met mensen als Rob Hufkens die veel achter de kleine bar stond en bijvoorbeeld Truus den Haan met wie ik ook een goeie band had. Mijn vrouw heeft een jaar of 15 allerlei kantinewerkzaamheden verricht samen met Truus, samen regelden ze veel vrijwilligers.

Mijn zoon Maurice was nog erg jong in die tijd, en we waren samen zo vaak op de voetbal te vinden dat je gerust kunt stellen dat hij gedeeltelijk op De Krom is opgegroeid.. Mooie tijden!


Zoon Maurice op de schouders bij Pim Langeveld tijdens het kampioensfeest in 1993

Wat zijn / waren je taken binnen de club?
Naast de teams van mijn zoons ben ik jarenlang actief geweest als begeleider bij andere elftallen. Allerlei verschillende leeftijden, maar het langst ben ik aan de C1 verbonden geweest (ca. 12 jaar).



Was geweldig met die jonge fanatieke gasten. Veel verschillende trainers meegemaakt, waaronder Hans Brugmans, Kees Welie, Fred Eijsberg en Wim van Leeuwen om er een paar te noemen.

Overigens ging ik ook regelmatig met andere teams mee als ze daarom vroegen. Was er een auto tekort, of gewoon voor de gezelligheid.

En natuurlijk mijn werkzaamheden in de kantine, inmiddels alweer een jaar of 33. Laatst kwam er een speler van Excelsior Maassluis een biertje halen, die zei: 'Sta je hier nou nog steeds?!', haha.

Wat maakt het vrijwilligerswerk zo leuk?
Je ontmoet zoveel leuke mensen, en ik heb ontelbaar veel prachtige herinneringen aan mijn jaren bij de club. De weekendjes in Ermelo bijvoorbeeld, een halve camping vol met Kattukers vaak.. Ik liet me dan direct afzetten na een rit Oost-Duitsland, geweldig was het daar.

De kampioenschappen van het eerste waren ook onvergetelijk. Vanaf de lagere klassen naar de legendarische titels in de jaren '90 en later de 2e Divisie. Als chauffeur moest ik de karren/bussen van de stoet weleens begeleiden, anders werd het een zooitje. Achter de bar waren de vaten niet aan te slepen.. Wát een feesten waren dat!


Aad (met zonnebril links van nr. 9 Kees Kraaijenoord) probeert met alle macht het euforische publiek van het veld af te houden tijdens de legendarische kampioenswedstrijd tegen Holland in 1994.

Herinner me ook een weekendje Hasselt met de C1. Met 3 busjes er naartoe, de superfanatieke Eijsberg wilde alles strak houden. Dat lukte natuurlijk niet, want iedereen wilde liever feesten dan voetballen. Desondanks gingen we gewoon met de cup naar huis..

Helaas zijn ons in de loop der jaren ook de nodige mensen ontvallen, waaronder zelfs een van mijn voormalige pupillen, Sander Molenaar.

Enkele jaren geleden werd ik getroffen door dezelfde ziekte, waarbij ik het geluk had dat ik helemaal genezen ben. Ik zal de ziekenhuiskamer die bijna te klein was voor de gigantische hoeveelheid kaarten die ik van mensen vanuit de club kreeg nooit vergeten, onbeschrijfelijk.

VV Katwijk is geen club; het is een Familie.

Wil je verder nog wat kwijt?
Je ziet veel dezelfde mensen achter de bar staan, en dan voornamelijk de oudere generatie. Ik doe het nog met liefde maar ben inmiddels wat slechter ter been dus het kost me wat meer moeite.

Ik hoop dat er snel nieuwe aanwas komt, we kunnen de hulp goed gebruiken. En het is echt supergezellig!

Wat zeggen anderen over Aad?
Danny Guijt (oud-speler 1e elftal en ex-prof): 'Ik ken Aad de laatste jaren vooral uit de mega gezellige Stars, waar ik dan hoop dat hij een klontje ijs voor in de baco heeft, haha.

Maar wij gaan als familie veel verder terug met Aad: mijn ouders waren vroeger goed bevriend met ze. En dan bracht Aad mij regelmatig naar de selectiewedstrijden van de Nederlandse jeugdteams in Zeist. En daar ben ik hem nog altijd dankbaar voor. Aad je blijft een Kanjer!'



Sabrina Berkhey (mede-vrijwilliger kantine): 'Aad is mijn maatje achter de bar. Hij staat erom bekend echt alles in de gaten te houden.. Toen we het kleine barretje nog hadden en er met contant geld betaald kon worden, maakten verschillende groepjes een 'potje'.

Hoeveel het er ook waren, Aad wist precies wie bij welk potje hoorde en of diegene ook meegelapt had. Niemand kon hem in de maling nemen'.

Cor Guijt (bestuurslid Algemene Zaken en beheerder Horeca): 'Aad is een van die zeldzame vrijwilligers, die er altijd is en klaar staat als je hulp nodig hebt. Je kunt echt van hem op aan.

Als barman in het "kleine barretje" en later in de Stars is hij een stukje van ons meubilair geworden. Een echte ouderwetse barman, die iedereen kent en, leunend met de hand op de bierkraan, altijd tijd heeft voor een praatje'.

Nieuws jeugd Overzicht