Niet de favoriete avond voor de meesten weten we uit ervaring, vanwege de Moeder der Derby's werd toch graag een uitzondering gemaakt. Max en Jordy afwezig, maar na wat geschuif stond er weer een team waarmee je voor niks minder dan goud gaat. Al snel werd duidelijk dat Maassluis aantrad met hun O21, zeer twijfelachtig en bijzonder dat dit zomaar kan.

Een iets aangepast strijdplan, ervan uitgaande dat Maassluis (dat enkele niveaus hoger speelt) de druk er vol op zou zetten: sneller overslaan richting stormram Ruben, tweede ballen oppakken en er een vechtwedstrijd van maken. De tricolores waren als verwacht sterk aan de bal, met hoog baltempo, veel kantwissels en lopende mensen. Een mooie testcase dus.

 

Onze verdediging, met Nico en Patrick centraal en Wout en Simon op de flanken, hield ondanks overal opduikende Maassluizers prima stand. Dat was verder niet verrassend, alles wat geen oranje-zwart draagt en het lef heeft in de buurt van onze 16 te komen krijgt de laatste weken te maken met vanuit alle hoeken opduikende eindbazen die tackelen als John Terry in z'n beste jaren. Genieten.

Cruciaal was natuurlijk de samenwerking met de linies ervoor, op het middenstuk was het bikkelen voor Fabio, Stephan en Julian. Pijnlijk moment voor kilometervreter Juul toen hij na dwaas inkomen van een tegenstander met bebloed gezicht en flinke jaap in zijn hoofd gewisseld moest worden. Met sikh-tulband en privéchauffeur Thijs werd het een ritje dokterspost, met een keurig gelijmd eindresultaat.

 

De frustratie was op dat moment al enigszins opgelopen bij de thuisploeg, want ondanks een procentje of 70 balbezit en aanhoudende druk stond er keurig 0-1 op het bord nadat Jan na een mooie aanval over links subliem de bovenhoek vond.

Dat we met 1-1 gingen rusten was zuur, na een misverstand vloog een corner er knullig in. Meteen na de pauze zat het Maassluis weer mee toen een aanvaller ongelukkig werd getoucheerd en een penalty kreeg. Kort daarna volgde de 3-1 en moesten we flink in de achtervolging.

 

Dit team geeft niet zomaar op, en ook niet deze avond in Maassluis (dat trouwens een verrassend leuk centrum heeft, maar dat terzijde). Met nog een klein kwartiertje op de klok kregen we via Mattias en Jan nog 2 grote kansen op de aansluiter, maar toen die er niet kwam maakte de strijdlust langzaam plaats voor acceptatie.

Logischerwijs een moeilijke wedstrijd, maar erg lastig om hier positieve punten uit te halen was het niet. We zitten in de goede energie en de onderlinge samenwerking ziet er al weken meer dan prima uit. Deze uitslag tegen dit team is dan ook vrij normaal, en we hebben onze huid duur verkocht.

 

De wedstrijdevaluatie vond deze keer plaats in een nagenoeg verlaten McDonald's. Genietend van een lauwwarme Big Tasty waren de trainers unaniem trots: met een complete groep willen we het nog weleens zien.

Next stop: 's-Gravezande thuis op 24 feb. Tot later!