Toevallig deze week naar een wekkerradio geswitcht, en ik ontwaakte onder begeleiding van de 90's-klapper Get Ready van 2Unlimited. Toepasselijker kon het niet.

Van uitslapen kwam voor de meesten sowieso niet veel, met de energie in het lijf die hoort bij een wedstrijd als dit. Sommigen zaten al rond de klok van half 7 Huize Herrie op Nickelodeon te kijken begreep ik, dan weet je het wel.

Het lijkt eentonig te worden, maar de feiten liegen niet; ook dit was weer een sleutelwedstrijd. Bij winst kon het vizier serieus omhoog gericht, bij verlies moesten we ook de andere kant nog in de smiezen houden. De Res. Hoofdklasse '23/'24 is een interessante competitie, zoveel is zeker.

 

De uitwedstrijd stond er nog vers in bij iedereen. Een prima pot eindigde in mineur toen we na een 1-3 tussenstand na 70 min. toch met lege handen stonden. Gezien onze huidige flow was iedereen er eigenlijk van overtuigd dat deze revanche-rekening vereffend zou worden.

Opnieuw de nodige afwezigen: Brett, Jan en Lennart sloten bij de O23 aan, Wout en Alex waren niet ongeschonden uit de strijd van vorige week gekomen. 'En Ezra dan eigenlijk?', hoor ik je denken. We hopen deze pechvogel, zijn mysterieuze blessure is eindelijk getackeld, er volgend seizoen weer fulltime bij te hebben.

 

BVCB is een apart verhaal. Ik krijg er een beetje het Mitsubishi-gevoel bij: de naam straalt weinig uit, qua kwaliteit behoort het niet tot de absolute top, maar het start altijd. Ook na een nachtje smerige vorst.

 

We begonnen helaas niet goed. We waren slordig aan de bal en leken overal net een stapje te laat te komen. BVCB had het organisatorisch goed voor elkaar, zakte rustig in en schakelde razendsnel om waar mogelijk. Ze lieten zien niet voor niks bovenaan te staan, met een extreme doelgerichtheid. Ineens moesten we een 0-2 wegwerken, waarbij onze paal ook nog werd geraakt.

Veel frustraties op het veld. De wil was er, maar soms lijkt het simpelweg niet te lukken. Desondanks creëerden we 2 grote kansen, waarbij Ruben met zijn linker en hoofd net niet tot scoren kwam. Nadat langs de lijn de hoop werd uitgesproken niet de derde voor rust tegen te krijgen gebeurde het onvermijdelijke. Gejinxt.
 

De deceptie was groot in de kleedkamer. We moesten onszelf echt even bij elkaar rapen voor de tweede 45, en tot overmaat van ramp was de limo deze keer ook een beetje waterig. Maar moeilijke situaties kunnen je ook dingen brengen. Hoe gaan we hier als team mee om? Als het voor deze pot te laat komt nemen we het in ieder geval mee naar de volgende.

 

Met een omzetting naar 3-4-3 (ijzervreter Stephan schoof door) probeerden we het middenveld weer in handen te krijgen. Dat lukte niet alleen, de tweede helft kon het publiek weer genieten van een sprankelend Katwijk dat overal de baas was: ongeremd, energiek en bij vlagen strooiend met aanvallen om je vingers en tenen bij af te likken.

 

Als we nog wat aan deze pot over wilden houden was het zaak een beetje rap te scoren. De kansen daarvoor waren er ruimschoots. Eerst teisterde Mattias' schot de paal en vlak daarna wist onze rechtsbuiten een zelf verdiende strafschop helaas niet te verzilveren. Ruben mikte vervolgens net te hoog na een knappe actie. De Bergschenhoekse goalie sloeg een paar kruisjes en deed voor de zekerheid schietgebedjes in 12 verschillende talen.

We moesten beducht zijn op de uitbraken van de blauw-witten (ook dat nog), maar BVCB kwam eigenlijk nog maar zelden in de buurt van Simons kooi. Arnold, Tim en Arjan brachten verse energie voor het laatste stuk met prima invalbeurten en ondanks de onoverbrugbaar lijkende achterstand werd nog steeds vol gas gegeven. Karakter!

Als de wil en druk extra groot zijn mis je in het enthousiasme nog weleens de ontspanning om in de laatste fase de juiste keuze te maken, en dat gebeurde nu een aantal keer. Begrijpelijk, al was het jammer. We verdienden namelijk een resultaat deze wedstrijd, maar de tijd werd onze grootste vijand.

 

Mattias rondde een mooie aanval over rechts nog wel af voor de 1-3, een treffer die toch als een beloning voelde. Punten overhouden aan deze strijd deden we uiteindelijk niet, maar de manier waarop we ons vanuit compleet geslagen positie terugvochten in deze pot was van kalibertje Rico Verhoeven.

Een mindere helft kan gebeuren, 3 doelpunten weggeven is alleen teveel. Daar wrong de schoen deze keer. Jammer gasten, maar gelukkig nog veel mooie wedstrijden op de rol. Wat te denken van de dorpsderby tegen Rijnvogels van a.s. zaterdag (aanvang 11:30 op De Kooltuin). Forza!