Tijdens een klein rondje kantine viel ik midden in een betoog van de kantinejuffrouw over de extreme prijsverhogingen bij de Wibra. Een voetbalmoeder pruttelde wat aan een statafel over een vermeend buitenspelgeval en uit de snackcorner ving ik geluiden op over de opvallende comeback van het broodje kipburger. Echt, ik hou van de zaterdag.

 

Het was even wennen na onze dijk van een serie in de 2e periode, een nederlaag en gelijkspel. Wellicht was de achterban ietwat verwend geraakt, maar tegen middenmootconcurrent Noordwijk werd niks minder dan een driepunter verwacht. Dus tape om de sokken, veters in een dubbele vissersknoop en vaseline op plekken waar je het nodig denkt te hebben: trossen los!

 

Op de Duinwetering sloten we op een spekgladde pitch af op een vrij bloedeloze brilstand. Kleine spoiler: dat zou deze keer behoorlijk anders lopen.

Weer de nodige afwezigen, om een repeterend verhaal te voorkomen (de laatste keer dat we Brett bijvoorbeeld bij de groep hadden dateert uit de tijd dat je nog voor een tientje naar de Lido kon, inclusief bustrip en Big Mac-menu, Super Size) laat ik de lijst even voor wat het is.

Niet iedereen heeft zo'n brede topselectie staan, onze Noordwijkse buren zijn daar een voorbeeld van. Ze hebben een prima team, maar kampen met personele problemen en traden nu aan met een, naar het leek, bijeengeraapte groep.

De intentie was dan ook om het mes direct tegen hun strot te zetten. Dat lukte aardig: Mattias, die het vanuit de spits mocht doen deze keer, kapte soepeltjes naar binnen en vond moeiteloos de verre hoek na een minuut of 2.

We wilden snel uitbouwen, maar Noordwijk had een goed keepertje meegenomen. Een klein beetje verslapping werd bijna afgestraft toen de rood-witte aanvoerder een behoorlijke beuker (kaliber JBL 310) verzond, maar gelukkig de onderkant van de lat vond in plaats van de touwen.

Kort daarop was Vrouwe Fortuna wederom met ons toen de scheids een penaltygeval liet lopen. Een derde moment van de Noordwijkers kostte ons wel een tegengoal toen een vrije trap de bovenhoek in zeilde. Het was duidelijk dat we het gas er nog even op moesten zetten.

 

Vlak voor de pauze was daar weer de voorsprong toen Jordi een sneaky korte corner even listig als bekwaam afrondde. Meer dan verdiend, en we speelden niet slecht. Toch misten we net dat kleine beetje extra, en als we al met een schuin oog naar volgend seizoen kijken, willen we de lat simpelweg hoger leggen.

De deal voor helft numero 2 was helder: Noordwijk drie-hoog-achter de neuroloog in spelen. Erop en erover. Dat lukte vrij aardig, zullen we maar zeggen. Telt u even mee?

Binnen de minuut verzond Arjan een dijk van een cross op Mattias, en zijn controle en afronding waren feilloos. De toeschouwers moesten er even goed bij blijven, want hierna ging het hard: nu was het Julian die Mattias bediende met hetzelfde eindresultaat.

 

We knipperden met de ogen en de 5e lag erin. Wederom Mattias, nu op aangeven van Jordi. Loepzuiver hattrickje in een kwartier, osu! Bij deze het verzoek aan zijn nieuwe vlam om wat vaker te komen kijken, hier lijkt een verband te zijn.

Wedstrijd gespeeld, alleen de honger van oranje-zwart nog niet gestild. De Noordwijkse defensie had interessante overeenkomsten met de Europese grenzen: open. Lopende mensen uit alle hoeken, flitsend combinatiespel... Hier was ook geen kruit tegen gewassen.

 

Stephan was er als de kippen bij om een afgeketste voorzet af te werken. Zijn eerste van dit seizoen, en die kwam deze ultieme strijder meer dan toe.

Ook Tims naam verscheen nog op het scorebord: na een zelf opgezette aanval werd hij piekfijn bediend door Julian en liet hij de keeper, die inmiddels suïcidale neigingen had, kansloos.

Nadat de kruitdampen waren opgetrokken kon er dus een heerlijke 7-1 op het formulier ingevuld worden. Zo werd het een gouden middag, met dito zaken op de ranglijst. Heerlijk gasten, dit belooft wat voor de laatste 7 wedstrijden.

Komend weekend een vrije dag, pijntjes kunnen even helen en wellicht een keer een kleine versnapering op de vrijdag. Daarna gaat de focus vol op Jodan Boys uit. Adios!