Elke zomerstop krijg ik op een bepaald moment zo'n signaal. Uit het niets en onverwacht, maar aan duidelijkheid niets te wensen overlatend.

Eind juli, zacht oostenwindje. Na een paar dampende uurtjes onder de onmisbare parasol hoog tijd om de prachtige Katwijkse kustlijn te bestormen, uiteraard gewapend met opblaasbare eenhoorn.

 

Na een subtiele slalom door de kwallen en mannen met respectabel opgetrainde bierbuik, precies tot aan hun middel het water in gehobbeld om te gaan 'zwemmen', vond ik een mooi dobberplekje.

Licht rozig na 4 lauwe Despo's, die er natuurlijk dubbel in klappen met dit soort temperaturen, mijmerde ik wat over een belangrijk zomers dilemma: straks burgertje bij de Paal of toch maar een kipsallonetje bij de Caïro?

En daar kwam het: een vreemde, felle reflex in het rechterbeen. Een soort fantoomtrap. Alsof er een voorzet op maat werd gegeven die afgerond moest worden met een oldschool Van Basten-volley. De minuten erna nog wat onrustige natrillingen en weg was het. 

 

De naast me badderende roodverbrande Duitse toerist met iets te hoog opgetrokken zwembroek, waardoor de tekst 'Jetzt geht's loss' net zichtbaar was, keek me verbaasd aan. Het teken was duidelijk: het is weer tijd om de bal te laten rollen.

Het blijft altijd weer even landen in augustus; nog wat vakantiegangers her en der en de diesel moet bij sommigen voorzichtig aangeslingerd worden. Maar de energie zat er vanaf de eerste training meteen lekker in: Katwijk 2 heeft er zin an!
 

We starten met 3 bekerpotjes tegen eerste elftallen, een leuke beloning na de periodewinst van vorig seizoen. Horde numero uno: Kagia op De Krom 57.

De Lisserbroekers kwamen er vlotjes achter dat dit Katwijk een team is om rekening mee te houden: een groep met een nagenoeg perfecte mix van leeftijden en spelers met uiteenlopende kwaliteiten die complementair (heerlijk woord is dat toch) zijn aan elkaar. Als de 2-machine op stoom is wens ik je veel geluk.
 

Beide ploegen moesten even wennen aan elkaar en de pittige Noord-Ooster woei die dwars over veld 3 blies. Het initiatief lag bij Katwijk: goed in de duels en dreigend voorin. De hoog spelende keeper van Kagia zorgde regelmatig voor rugdekking, dat was hard nodig: Mattias werd vaak gezocht en trapte zijn gaspedaal flink in.

 

Lekkere duels met de Lisserbroekse linksback, die ook over de nodige PK's beschikte. Na een minuutje of 30 rondde Mattias een vlotte aanval over rechts keurig af, maar na de grens eerst genegeerd te hebben keurde de scheids hem toch af. Glaszuivere goal volgens de immer neutrale Katwijk-bank, maar een terechte beslissing bleek later uit de beelden.

 

Wel een teken om elk laatste beetje schroom van ons af te gooien en door te pakken. Niet veel later stuurde Patrick wederom Mattias weg en was hij zijn bewaker en de goalie opnieuw te snel af: nu wel 1-0, en verdiend ook.

 

Het middenveld was in veilige Katwijkse handen, met de super solide Max, Julian en weer heerlijk zwervende stuurman Jordi. Rustig aan de bal, gedecideerd. Iets dat eigenlijk over alle oranje-zwarten gezegd kon worden.
 

Kagia werd alleen gevaarlijk als wij een steekje lieten vallen, verder dan wat speldenprikjes kwamen ze niet. De mogelijkheden om de tweede en derde te maken voor rust waren er, maar dat vergaten we.

 

Zoiets kan duur betaald worden, Kagia schakelde een tandje bij na de pauze. We hadden het zwaar in deze fase, het was doorkomen geblazen. We zetten dit seizoen in op een extra stukje volwassenheid, en juist op dit moment was zichtbaar dat we hierin enorm gegroeid zijn: kalm en zakelijk blijven, het momentum komt vanzelf weer.

 

Dikke pluim voor onze defensie: met Arnold op rechts, Stephan en Patrick centraal en onze multifunctionele klasbak Davey op links stuitte Kagia keer-op-keer op een soort Atlantikwall. Gatekeeper Simon was ook lekker op dreef en neutraliseerde het laatste gevaar waar nodig.

 

Patrick stoomde en passant bij een vrije trap mee naar voren en promoveerde een perfecte voorzet van Jordi tot treffer: olympische sprong gevolgd door resolute knik en hats, tegen de touwen dat ding. Winnaar.

 

Een driedubbele verversing zorgde voor de nodige frisheid, met Jan, Fabio en Lennart erbij moest dit over de streep getrokken worden. Geen vuiltje aan de lucht en met een paar minuten op de klok was de haven al in zicht. Een ongelukkig moment betekende uit het niets de 2-1, en Kagia zette de pomp nog even op standje maximaal. Een paar hete laatste minuten volgden.

 

We counterden nog een tweetal open kansen bij elkaar, maar de Kagia-goalie stond Ruben, helaas nog gehinderd door een taaie enkelblessure, goed in de weg. Hachelijk momentje nog in Simons domein, maar de 2-1 bleef staan. Zo kon Katwijk 2 een knappe en verdiende eerste driepunter noteren.

Een gouden start van een hopelijk memorabel seizoen, kwaliteit mannen! We schuiven zaterdag een paar kilometer oostwaarts om de degens te kruisen met Teylingen 1. Aftrap in Sassem is 15:00, graag tot langs de lijn. Saluti!