Dé voorwedstrijd pur sang. Met fluorescerend oranje omcirkeld op de planner. Alle verloven waren al een tijdje ingetrokken, pijntjes kunnen wachten tot later. De verjaardag van schoonmoe skippen we een keer, weekje ruzie thuis op de koop toe.

 

Reuring in alle gelederen in de weken voor de Kattukse Klapper. Nadat onze burgervader besloot 350 uitsupporters (schameltjes, maar een mooi begin) toe te laten werden de eerste fanatiekelingen met slaapzak voor de kantine gesignaleerd. Een Taylor Swift concert is d'r niks bij.

 

North vs. South. Letterlijk 50% minder sjeu zonder fans van beide clubs. Laten we dit koesteren op weg naar de derby oude stijl: een vol uitvak, inclusief mannen van gemiddelde leeftijd met oranje indianentooi en afgestoft kampioensshirt. Dan maar met confetti in plaats van fakkels, we doen het ermee.

De verschillen tussen beide clubs moet je omarmen en ervan genieten in de twist. Tot het gaatje binnen de lijnen en erbuiten drinken we samen een vers getapte. Dat hebben ze bij Quick Boys 2 goed begrepen; ze mogen blij zijn met zo'n sympathieke en gelouterde staf.

Na wat geschuif kwamen we uit op woensdag, 3 dagen voor het wapengekletter tussen de vlaggenschepen op het gras een paar meter ernaast. De ambiance op veld 2 van Nieuw-Zuid was derbywaardig, met veel publiek van beide zijden. Dank voor de support namens de Katwijk 2-familie.

 

Nadat de scheids er na een leuk onderonsje met Thomas uiteindelijk achter kwam dat hij niet met een van de spelers maar de trainer stond te praten, konden we los. Dat deze wedstrijd alle kanten op kan weten we. Ons laatste treffen mondde uit in een matige pruttelpot, terwijl we in bloedvorm waren.

 

Dat liep deze keer anders.

 

We hadden een minuutje of 10 nodig om de spanning uit de benen te spelen; wat halve balletjes en voorzichtigheid, niet zo gek allemaal. Daarna kwamen we er met de minuut beter in, al moesten we een doffe klap verwerken toen Quick Boys uit het niets op 1-0 kwam via een verdekt schot in de korte hoek.

 

Dat pakten we perfect op: we bleven rustig voetballen wetende dat onze kansen zouden komen. We maken reuzenstappen op dit gebied. 3 minuten later viel al de 1-1: Arjan werkte bij de tweede paal een scherpe vrije trap van Jordi af.

 

Jordi, spreek uit Zjordy, heeft inmiddels de reputatie van een Franse ober: met borst vooruit flaneert hij over zijn terras, die de naam veld 2 draagt. Zijn klanten, in het oranje-zwart gehuld, worden op hun wenken bediend. Alleen ligt er geen medium rare côte du boeuf op zijn dienblad, maar vers gebraden ballen in een net. Et voilà.

De fase hierna legden we een paar heerlijke aanvallen op de mat, met Tim als aanspeelpunt en de beweeglijke en zeer sterk spelende Julian en Mattias er omheen in ons bekende recept. Het cruciale herkennen van de momenten om door te stappen van de slimme Max was olie in de Katwijk-motor.

 

39ste minuut: een pijlsnelle counter waarbij Mattias werd weggestuurd, en hij knap het overzicht behield. Een ragfijne assist op de mee opgestoomde Stephan en daar was de verdiende 1-2. Een pracht van een goal, en goud waard in deze pot.

 

Even bijtanken met een paar limootjes, de koppen stonden goed in de focus. Na rust al snel een dikke domper toen Patrick, scherp duellerend als altijd, wat te enthousiast doorging op de keeper en zijn tweede gele kreeg voorgeschoteld. Ongelukkig, en een déjà-vu van onze seizoensopener.

 

Dat dit gebeurde vlak nadat de doorgebroken Mattias werd gevloerd en de blauw-witte verdediger slechts geel kreeg was dubbel zuur. Tot overmaat van ramp moest onze rechtsbuiten er vlak daarna af met een op het oog zware blessure. Onze dank aan de fysio van Quick Boys voor zijn assistentie.

 

 

Nog een dik half uur, dat leek ineens een eeuwigheid. Maar de vastberadenheid straalde van het oranje-zwarte tiental af, er werd gebikkeld voor elke millimeter. Quick Boys kreeg 1 grote kans (voorlangs), maar verder hield de achterste linie met backs Fabio en Arjan, Stephan en de subliem aansturende Nico knap stand.

 

Vers bloed van Lennart en Jan, die beiden uitstekende minuten afleverden. Veel vuile meters voor iedereen, de klok tikte door. De thuisploeg wisselde flink voor een offensief, maar als ze al door het oranje blok heen kwamen was het met een opportunistisch balletje 'in de pot'.

Na 88 minuten brak Wout, die met hamstringklachten kampt en Arjan kwam aflossen, knap door over links. Zijn voorzet was op maat voor Lennart, die werd gevloerd. De scheids wees naar de plek die we wilden en Stephan kon zijn beestachtig goeie wedstrijd bekronen vanaf de stip met z'n 2e goal: 1-3.

De kers op de toch al flinke taart kwam van Jan, die in de blessuretijd na een assist van Julian, volgens de metingen 20+ km. in de benen, met een geweldig geplaatste bal de bovenhoek vond. 1-4, koekoek.

 

Op dat moment was het al even 10 tegen 10: een noodrem op de doorgebroken Jordi betekende ook voor een Quick Boyzer een tweede geel (de beste man met de fluit, die ook veel goed deed, moet de regels hieromtrent nog even een keer nalezen).

Deze pot had alles.. Gigantisch trots op dit geweldige team: karakter, kwaliteit, pure klasse! Een prestatie van de hele groep, de mannen op het veld en ook de steun van de toppers ernaast die gezien het wedstrijdverloop niet de speelminuten konden krijgen die ze verdienden, was zeer belangrijk.

 

We kunnen even van deze heerlijke driepunter genieten en spelen op 26 oktober voor de beker bij Oudewater. Hopelijk weer tot langs de lijn. Later!