Af en toe urineert de lokale kok erbij, om de cocktail compleet te maken. Het verdrijft de gifstoffen uit je systeem, en geeft een soort 'Red Bull-effect', beweren ze een continentje lager.

 

Een door de FIFA opgestart dopingonderzoek naar dit twijfelachtige mengsel was een kansloze missie: het gros van de ingrediënten was niet te herleiden.

Een ver-van-ons-bedshow, maar stiekem zijn de Katwijk 2-talenten ook niet vies van wat rituelen: overal met militaire precisie ingetapete sokken, en wekelijks worden de voetbalgoden aangeroepen met wat kleedkamerdansjes op de beats van huis-DJ MaoS.

 

De bidonbrouwseltjes met electrolyten uit de med-kit, die inmiddels een assortiment heeft waar de gemiddelde apotheek jaloers op is, gaan gretig van hand tot hand.

Om niks aan het toeval over te laten zegende medicijnman Cees de tenues even extra in, en liep sjamaan Bas een rondje om het veld om wat spreuken over het gras uit te strooien.

De lijnen trokken er spontaan krom van, of wellicht was de lokale terreinknecht iets te vroeg gestart met de jonge jenever:

 

 

Ook Monster leek een voodoo-meester naar Katwijk-Noord te hebben gestuurd, qua afwezigen ging het van kwaad tot erger; we konden bijna een touringcar bij Beuk huren om onze geblesseerden naar het Westland te transporteren.

Gelukkig ook goed nieuws, Jordi en Brett waren speelklaar. Hulptroepen uit allerlei hoeken: Marc uit de O19 sloot aan, samen met oudgediende Bart en Jim 'Capo' uit het 3e. Toppers.

 

Na de miskleun van vorige week was winst vereist, niks meer of minder. Geen eenvoudige opgave tegen de nog ongeslagen nr. 2, maar vol vertrouwen werd Missie Monster opgestart.

 

Na een serieus stukje puzzelwerk startten we in een 5-3-2 formatie. Even schakelen, maar de onderlinge samenwerking was vanaf minuut 1 grandioos. De thuisclub pompte er meteen flink wat energie in, en het golfde van links naar rechts.



Cruciale rollen voor wingbacks Jan en Damian, die flink wat meters op de teller moesten zetten in hun dubbelrol als aanvallende verdedigers.

De Monsterse mat deed me denken aan het pre-kunstgras tijdperk, waarin na de winterstop alle velden leken op een soort buckelpiste. Een keurig strak ingespeelde bal werd onderweg een listig carambolerende uitdaging op zakhoogte, in je ooghoek zag je een tegenstander al aan komen denderen.

Een seconde later lag je kermend op de zompige mat en hoorde je hem keihard ‘BAL’ roepen, omdat zijn tackle naast voor 99% jouw bovenbeen ook ergens de Derby Star had getoucheerd.


 

De prima scheids liet het een wedstrijd worden en floot niet truttig, zo werd het publiek goed vermaakt. De Westlandse 9 was duidelijk de targetman, maar had de pech dat Powerhouse Patrick hem tot in alle uithoeken schaduwde en de pollen uit de toch al niet bepaald schadevrije mat tackelde.

In zijn kielzog nog zo'n strijder van de eerste orde, de dag ervoor nog ziek. Nico is ons rode wijnrek: voor elke gelegenheid een passende smaak. Soms licht fruitig, een andere keer met verrassend pittige afdronk. Zorgvuldig gerijpt, met het jaar meer karakter in het bouquet.

Lokale specialist Hollander in Wijnen heeft naar verluidt een speciale Van Duijn-hoek, met een bijzondere Rioja die je smaakpapillen spontaan de Flamenco laat dansen. Santé.



Links in ons 3-manscentrum gaf Wout zijn wekelijkse timing-masterclass. Zijn tegenstander, met een centimetertje of 30 lengtevoordeel, zag je wanhopig naar een verborgen trampoline zoeken na voor de zoveelste keer te zijn geklopt in de lucht. Grote speler.

Het Westlandse kick & rush was simpelweg niet bestand tegen de sublieme Kattukse Luftwaffe, de Expected Goals-waarde van de thuisclub gierde met de minuut omlaag.



We willen door, en schakelen naar onze hopelijk volgende scalp, die van SHO. Tipje: zorg dat je a.s. zaterdag om 12u op De Krom bent. Forza!