Aan de intenties van de Katwijkers hoefde direct na aanvang zeker niet getwijfeld te worden. De oranjehemden kwamen furieus uit de startblokken en zetten de Arnhemmers direct onder druk. De piepjonge Geelzwarten – waaronder Chinees international Yuning Zhang – overigens; naast de twee keepers, was Thomas Oude Kotte als enige de tienerjaren ontgroeid. Op de bank zaten vier 16-jarigen.

De jonkies leken niet in staat onder de Katwijkse druk uit te komen, al werden ze toch twee maal gevaarlijk. Als een duveltje uit een doosje, zoals we het een week eerder ook Jong Sparta zagen doen, ontsnapten de geelzwarten dan aan de Katwijk discipline. Vooral Kai Koreniuk zal nog terugdenken aan zijn megakans na een dik kwartier spelen. De spits mocht alleen op Mark de Vries af, maar liet zich door de keeper te ver naar buiten drukken.

Ondanks dat de Katwijkers het duel domineerden, wist het aanvankelijk niet echt gevaarlijk te worden. Robbert Susan - samen met de hard werkende Paul de Lange naast zich echt de baas op het middenveld - kreeg de meeste kansen, maar zijn inzetten misten telkens de overtuiging om tot doelpunt te promoveren. Tot Stefan Plat de middenvelder op het randje van buitenspel vond, vrij voor Michael Tornes: 1-0. Vlak voor rust verdubbelde Mike van den Ban de score. Na een formidabele aanname op de pass van Steven Sanchez Angulo prikte hij de 2-0 achter Tornes.

Daarmee was de wedstrijd, zo vlak voor rust, eigenlijk wel gespeeld. Ook na rust kwamen de Vitessenaren er niet meer aan te pas. Katwijk weigerde echter, niet voor het eerst, de score verder op te voeren. Susan zag een schot van buiten de ‘16’ maar net over getikt, en wist later ook van dichtbij het net niet te vinden. Net als Marciano Mengerink die tot twee keer toe op Tornes stuitte. Susan bracht uiteindelijk de eindstand op 3-0, met een vliegende kopbal a la Bep Bakhuys verraste hij de Arnhemse keeper.

Lachende gezichten op De Krom derhalve. Sinds het onnodige verlies op Jong FC Twente is Katwijk alweer vijf wedstrijden ongeslagen. En, belangrijk, in tegenstelling tot de serie daarvoor, speelden de Katwijkers slechts eenmaal gelijk. De overige vier duels werden “gewoon” gewonnen. Eén donker wolkje: de zojuist sterk van een blessure terug gekeerde Sanchez moest geblesseerd - strompelend aan de arm van Dennis Lion - het veld verlaten.