2 mannen die elkaar net zo lang met de platte hand slaan tot de ander gestrekt gaat. Kleinigheidje, de ander mag geen weerstand bieden. Handjes op de rug en hopen op het beste.

Na je twaalfde biertje lijkt het nog een goed idee, waarna je ietwat overmoedig met je maten een weddenschapje afsluit. Totdat je in ronde 2 ineens tegen een soort gereïncarneerde Viking staat met een rechterhand groter dan de gemiddelde borstkas.

Gelukkig is er ook een vrouwelijke variant: gehuld in een string, vaak in de kleuren van de nationale vlag, slappen de dames elkaar zo hard mogelijk op de linkerbil. KO-technisch gezien moet je geen haast hebben; het gros van de deelneemsters is gezegend met een vrij goed gevormde bubble-butt.

 

De slow motions zijn het hoogtepunt, elke beweging tot in detail. Verboden in gebieden met lawinegevaar door natrillingen tot 5 op de Schaal van Richter. Het mannelijke publiek krijgt in ieder geval waar voor hun € 12,75 entreegeld.

Ook het 2e van de mooiste VV stapte in de ring, veld 1 wederom. Genieten om er te staan, maar heel eerlijk: dit veld ligt ons niet. De bal lijkt er eigenwijze dingen te doen. Ook Katwijk 1 heeft er last van trouwens.

 

Het is overleven tot aan de winterstop in de voortwoekerende blessure-oorlog. Ons halve team ploetert in de fysioloopgraven, een aantal heeft het heilige gras al weken niet onder de noppen gevoeld. 

 

Alle wapens worden ingezet: groepssessies mediteren, trainers die enkels preventief intapen en vriendinnen gooien er liefdevolle massages tegenaan tijdens het bingen van de laatste Mocro Maffia.

 

Verschuilen konden we ons zaterdag niet, met een prima starting line-up. Speciale dank aan Jeroen en Melvin van het 3e voor de hulp. Helden. Tegenstander SHO stond volgens de ranglijst helemaal onderaan de voedselketen van de Res. Hoofdklasse A.

Ik moet ineens aan de Dik-Dik (spreek uit: Diek-Diek, zoals de Keniaanse tourguide ons op safari leerde) denken. Een mini-hertje van 40 cm. dat op de savannes rondhuppelt als een soort snack. Alle denkbare vleeseters daar jagen op de arme baby-Bambi.

Alle respect voor SHO trouwens, ze kampten ook met personele problemen en traden aan met een tropische selectie. Prima gasten, die er alles uit persten om er een wedstrijd van te maken.

 

Enthousiast begonnen, maar helaas dwong Jordi's protesterende hamstring tot een snelle wissel. Minder. We moesten ook echt even de pot in dieselen, het was stroefjes. Dat de man in het zwart floot bij elke windvlaag hielp ook niet echt.

 

Hij keurde later nog een mooie kopgoal van Lennart twijfelachtig af (mooie cross van Stephan) en floot niet perse pro oranje-zwart. De knauw die hij kreeg nadat we hem de scheidsrechterskleedkamer in begeleidden nam hij mee het veld op vermoed ik:

Omdat in onze kleedkamer alleen nog een lege rol wc-papier hing, waren 2 van onze spelers de toen nog lege ruimte in geglipt om daar een pre-match kadootje te droppen. De mix van aroma's met een ziekelijke zuurgraad die daar hing kostte je met elke ademteug een jaar van je leven.

We kregen een handvol gigantische kansen om te scoren, maar waren ongelukkig in de 16. Damian mikte over en ook Ruben had pech. Lennarts inzet werd door de goeie Oud-Beijerlandse goalie voor de lijn weggesnaaid.

 

Toen Lennart later een mooie voorzet gaf op Patrick stond het publiek al op de banken. Dit was 'm toch? Neen, een listig stuitertje gooide roet(veeg) in het eten: balletje over in plaats van onder de lat.

SHO kwam 2 keer gevaarlijk bij Simon in de buurt, maar die misère bleef ons gelukkig bespaard. Dubbelblank halverwege, gelukkig deed de H2O met ranja ons goed.

 

De energie was beter, en de 1-0 leek een kwestie van tijd. Het middenveld was volledig in vertrouwde oranje-zwarte handen en de strijdende SHO'ers kwamen zelfs nog maar sporadisch bij de middencirkel in de buurt.

 

Na een minuutje of 20 een dijk van een aanval over rechts, die bij Max belandde. Subtiel afleggertje op de instormende Stephan, die de bal perfect strak het zijnet in kegelde. Ka-tching!

Stephan speelt een kneiter van een seizoen tot nu toe. Hij is Katwijk 2’s multitool; altijd onderweg om te repareren. Box-to-box loopt ‘ie gaatjes dicht, pikt 2e ballen op en legt links en rechts ondertussen fijne passjes weg.

 

In de tussentijd pakt ‘ie ook het kapotte hek langs veld 2 even mee. Hij is overal. Vooral in de nachtmerries van zijn tegenstanders, die de pijn die ze voelden nadat ze met zijn schenen van gehard staal in aanraking zijn gekomen niet snel zullen vergeten.

 

De kansenregen hield aan: Julian, opnieuw Stephan, Jan en Damian hadden 'm op de schoen of het hoofd. Als de SHO-keeper per save met een biertje betaald werd kan 'ie levenslang gratis drinken in de Oud-Beijerlandse kantine.

 

Ook Fabio, die na een paar weken afwezigheid een lekker invalbeurtje afleverde, scoorde bijna. Hij mocht er niet meer in, dus die ene bleek een gouden en dure punten waard.

 

We begonnen stroefjes, gelukkig waren de tweede 45 prima en hebben we veel gecreëerd . 3 verdiende punten en ingelopen op de nummer 1. Heerlijk gasten, osu!

Zaterdag wachten de Rijnvogels. 11:30 starten op De Kooltuin, zien we jullie daar? Hasta luego!