Katwijk 2 grijpt de macht
We hebben allemaal onze jeugdtrauma's. In mijn geheugen gegrift: de tante met snor. Geen vlassige haartjes, maar snoeiharde rechtopstaande stoppels, die door merg en been gingen.
Bij het traditionele Nieuwjaarswensen, waar je met een kater van Champions League-niveau stond te balen van je beslissing om rond 03:20u die fles tequila open te gooien, probeerde je er met een zakelijk handje vanaf te komen.
Dat afgrijzen voelde ik donderdag ook, toen Max met ogenschijnlijk zware blessure in rolstoel van veld 5 werd gereden. De knak was in het Panbos te horen. Iemand langs de lijn fungeerde als opper-jinx: een luttele 30 seconden na zijn opmerking dat het 'de goede kant op ging qua blessures' sloeg het noodlot weer toe. De zoveelste.
Al leek dit later op iets van een meevallertje: we verwachten Max retour in week 1. Dan hopen we sowieso iedereen weer aan boord te hebben, de zwaarder gekrenkten Dylan en Ezra helaas uitgezonderd.
Maar het 2e van de oranje-zwarte VV zit er desondanks lekker in, en is als een alcoholist met het laatste borreltje uit de fles: er wordt niks gemorst.
2 potjes doortuffen nog en we kunnen ons vol gas storten op de dennenboom, glühwein en gevulde varkenshaas (tipje, maak deze aardappels erbij. Gruwelijk lekker, goeie beurt gemaakt bij je schoonmoeder meteen: instagram.com/p/CsD0cLgAc83/).
De mannen kregen massaal de letter H in de gezette schoen, die van Herbstmeister. 4 punten zijn daarvoor in principe genoeg, maar we gaan uiteraard voor niks minder dan de volle 6.
Na het nieuws dat de assistent van ons vlaggenschip, en onze gewaardeerde sparringpartner op donderdag in de kantine, Eli Wattimury onze club gaat verlaten dropte de Sint nog het volgende:
Je haalt een jongen van De Krom,
misschien kijkt 'ie nooit meer achterom.
Maar De Krom uit een jongen halen,
ik zeg je, is gedoemd te falen.
Want het virus van de Noord,
broedt voor eeuwig in je voort.
Het nestelt in je systeem,
dat oranje-zwarte embleem.
Reis ver; bakfiets, vliegtuig of trein,
Chili, Samoa, misschien Bahrein.
Maar blijf kalm en wees gerust:
een deel van je blijft altijd aan de kust.
Na Black Friday hoopten we op Orange Saturday: konden we koploper 's-Gravezande pootje lichten? De Westlanders verloren na een ongenaakbare serie wat punten, waardoor de spanning er bovenin goed in zit.
En Katwijk 2 op veldje 3, dat is alsof je op je driewielertje gaat racen tegen Max Verstappen in z'n bolide. Elke spriet golft daar mee op het oranje ritme.
's-Gravezande kreeg daar ook mee te maken; Katwijk bepaalde het eerste half uur. De Westlanders beschikken over snelle buitenspelers, die ze vaak zochten. Helaas voor hen staat onze verdediging al weken niet als een huis, maar 3 torenflats.
Damian en Jordi waren allebei dichtbij de opener, maar scoren lukte nog niet. Na een kwartiertje openden we de rekening. Fabio had een parel van een actie in huis: strak tegen het zijlijntje stuurde hij een handvol 's-Gravenzanders het bos in, en in de vijandelijke 16 vond hij Stephan.
Die weet dit seizoen wel raad met dit soort kansen en vond perfect de verre hoek. De vijfde goal alweer in '24/'25 voor deze terriër. Cruciale treffers bovendien.
We roken bloed en pakten door. Na een goed staaltje hoog druk vond Jordi Tim, die de uitgekomen keeper met een schitterende boogbal verschalkte vanuit de hoek van de 16: 2-0. Mooie oldschool juichactie erna ook, inclusief sprongetje.
Denk trouwens altijd goed na voor het juichen. Boudewijn Zenden danste ooit spontaan met iemand met een ietsje meer ritmegevoel mee. De beelden zijn redelijk pijnlijk:
Vlak voor rust viel uit het niets de 2-1, een goed uitgespeelde goal van de Westlanders. Niet echt een lekker moment, maar het tekent dit team dat niemand er echt zenuwachtig van werd na de thee.
Eén van onze absolute krachten momenteel: we geven weinig weg en kunnen wedstrijden zakelijk uitspelen. 's-Gravezande deed wat ze konden, maar het lukte ze niet om wat noemenswaardigs te creëren.
De nog niet 100% fitte Jordi mocht douchen en Arjan ging de achterste linie versterken. Het was een genot die te zien samenwerken: onder aansturing van de sublieme Nico gaven de sterke Arjan, de weer heerlijk op dreef zijnde Fabio en Wout, die eigenlijk altijd goed speelt, weer een masterclassje weg.
Als daar ook nog eens een keeper achter staat met muurvaste handschoenen wordt het helemaal een lastig verhaal voor de Westlandse spitsen; Brett keepte een ijzersterke pot en heerste in de lucht.
Als daar ook nog eens een keeper achter staat met muurvaste handschoenen wordt het helemaal een lastig verhaal voor de Westlandse spitsen; Brett keepte een ijzersterke pot en heerste in de lucht.
Davey was daar ook een cruciaal onderdeel de eerste 45, en schoof erna een linie door. De drie-eenheid daar, samen met Stephan en Julian was weer met een speciale missie bezig; het loopwerk wat daar verricht werd was ronduit buitencategorie.
Qua organisatie zat het ook voorin snor, met Damian, Tim en Jan ijzersterk in hun taak. Jan kon zichzelf belonen bij een grote kans, maar kreeg de bal niet lekker over de keeper gechipt.
Hulptroepen Ruben, Patrick (met gebroken teen), Mattias (op de weg terug) en Lennart droegen hun steentje ook bij het laatste stuk in deze heerlijke teamprestatie. Toen de bal een kwartier voor tijd voor de voeten van Ruben viel in de 16 besliste hij de wedstrijd: 3-1. Hats!
Lennart scoorde bijna de vierde, maar de keeper pareerde zijn knappe volley. Zo hadden we eigenlijk aan een spetterend eerste half uur genoeg, om het daarna volwassen over de streep te trekken. Grote klasse gasten!
Zo werd de koppositie overgenomen en nog veel belangrijker: de ontwikkelingen die we als team maken zijn top.
Nog 1 lastige horde voor de stop, VELO-uit. Daar gaan we onze tanden in zetten voordat de beentjes even kort omhoog kunnen. Wekkertje op tijd aanslingeren: 10:30 aftrap in Wateringen. Saluti!
