Thuiswedstrijdje weer een keer, lekker. Kevin had vooraf uiteraard wat speurwerk verricht met dank aan de vrienden van voetbal.tv, en zo hadden we een aardig beeld van wat ons te wachten stond. Voorschoten bivakkeert ergens onderaan de ranglijst, wat gezien hun voetballende kwaliteiten echt veel te laag is. De verwachting was dan ook dat we een pittige klus tegemoet konden zien, en die kwam zonder meer uit. 

 

Voorschoten heeft een mix van fysiek sterke en een aantal technisch vaardige spelers. We wilden ze geen centimeter geven en het devies was vliegensvlug omschakelen en flink druk erop houden. Dat lukte in het begin soms, maar we waren ook nog regelmatig een stapje te laat, waardoor de groen-gelen aardig aan het voetballen toe kwamen.

 

Er ontspon zich een leuke eerste helft, die twee kanten op ging. Na wat dreigende momenten voor beide goals kwamen we goed weg toen Voorschoten de binnenkant van de paal raakte en Sam met een wereldredding de 0-1 voorkwam. Daarna brak onze favoriete fase aan: het kwartier voor rust. Hierin laten we bijna wekelijks ons beste spel zien, en dat was deze keer niet anders. We dopen hem hierbij meteen maar tot 'Katwijks Kwartiertje'.

 

Positioneel zag het er goed uit, met een aantal mooi opgebouwde aanvallen van achteruit. Spits inspelen, kaatsen, middenvelder erbij. Ja, daar werden we blij van. We kregen ook een paar grote scoringskansen: eerst bediende Ramon Ruben op maat, maar laatstgenoemde raakte de bal niet vol genoeg, en daarna slaakte de Voorschotense defensie een vette zucht van verlichting nadat een drietal doelpogingen achter elkaar miraculeus niet over de lijn verdween. Jan werd hierbij nog bijna onthoofd, maar het viel gelukkig mee.

 

Dubbelblanke score bij rust derhalve. We moesten echt ons ware gezicht laten zien de tweede helft om de punten op De Krom te houden, zoveel was duidelijk. De boys straalden dat ook uit en gingen op jacht naar de bevrijdende goal. Seltene, die weer over het hele veld te vinden was en veel 'vuile' meters maakte voor de ploeg, net als veel anderen overigens, verdiende een vrije trap op de rand van de 16. Een uitgelezen mogelijkheid voor Vince om zijn beruchte rechter te laten spreken. Onze captain plaatste de bal perfect hoog in het hoekje en de keeper had het nakijken. Bam!

 

De wedstrijd was ineens helemaal open, en Voorschoten ging uit een ander vaatje tappen: ze zochten het randje op en veel fysieke duels. De boys streden voor wat ze waard waren, maar we vergaten te voetballen in deze fase. Want er lagen grote ruimtes ineens, waar we gebruik van hadden kunnen maken om de wedstrijd op slot te gooien.

 

Het werd nu een echt gevecht, waarbij de emoties af en toe flink oplaaiden. Af en toe iets over de grens, en dan moet je ook je mannetje staan. Sportief blijven, maar ook van je af bijten indien nodig. Het ging er heet aan toe, maar uiteindelijk verloren we onze focus gelukkig niet. In al hun enthousiasme wilden de boys soms wat teveel doen, en dan loop je al snel uit positie. Goed voetbal zat er daarom de tweede helft wat minder in, maar soms loopt een wedstrijd nou eenmaal zo.

 

Sam Driebergen moest nog een paar keer handelend optreden, maar we hadden de wedstrijd ook aan de andere kant kunnen beslissen. De slotfase was hectisch, met een serie corners voor Voorschoten in een alles-of-niets offensief. Nadat de scheids voor de laatste keer floot en alle rookdampen waren opgetrokken stond er een mooie, belangrijke en zwaarbevochten 1-0 op het bord. Een redelijk gelijkwaardige wedstrijd overall, waarbij we de tweede helft echt karakter hebben getoond en als team de overwinning over de streep hebben getrokken. Klasse boys!

 

We hebben een mooie week voor de boeg met twee interessante testcases. Woensdag komt derdedivionist Lisse naar Katwijk-Noord, en zaterdag gaan we naar ongeslagen koploper RCL. Als we de spirit van de afgelopen wedstrijd kunnen combineren met het veldspel van vlak voor rust is er van alles mogelijk. Forza!