Het parcours dat de Reserve Hoofdklasse heet is verder onveranderd: vol haarspeldbochten, listige U-turns en verraderlijke hindernissen. De energie is bij oranje-zwart momenteel alleen van een ander kaliber, waardoor er na de finish nu wel wekelijks met champagne kan worden gespoten.

 

Met Capelle troffen we weer een ploeg die boven ons stond, en deze scalp wilden we ook graag hebben. De thuiswedstrijd eindigde in een harde 1-5, maar de kaarten liggen nu anders op tafel. Weer een lekkere awayday, voor het mooie eigenlijk alleen een minuutje of 30 te ver weg. Gelukkig hierna bijna alleen nog uitwedstrijden op fietsafstand.

 

Rond de klok van 8 verzamelen deed weer denken aan de pupillenperiode; allemaal een pingel na wedstrijd en daarna een Eurootje snoep scoren bij Bas in het jeugdhonk. Uiteraard 21 verschillende soorten, 1 uit elk bakje.

 

Helaas was Mattias te ziek om te spelen en protesteerde Simons hamstring teveel, dat kwam gezien de rits aan afwezigen niet echt lekker uit: we misten ook Brett, Jan (mee met O23), Fabio (vakantie) en Julian (werkweek).

 

Niet de minsten, maar de kracht van de breedte maakt in de loop van het seizoen het verschil. En dat zit wel snor bij deze groep, zo weten we al een tijdje. Daarnaast een mooie kans voor anderen om welverdiende minuten te maken.

 

Lenteachtige taferelen op sportpark 't Slot. Temperatuur mag nog een kleine upgrade, maar na de moessonperiode van de afgelopen maanden was dit een verademing. Het veld met plastic sprieten had wel wat weg van Ellie Lust: kort en pittig. Fingers crossed dat we iedereen heel konden houden.

 

Capelle startte furieus en zette overal druk. De eerste minuten waren doorkomen geblazen, en was Simon belangrijk met een knappe redding. De voorbode van een solide pot van onze poortwachter.

 

De thuisploeg smeet met energie, maar vergat alleen de organisatie in de rug. En dat is tegen een Katwijk in deze vorm simpelweg geen goed plan. Onze voorste linie, met het gretige trio Ruben, Damian en Lennart, opereerde als een groep hongerige leeuwen loerend op een kleine misstap ergens in een kudde impala's.

 

Zo regen de kansen zich aaneen in deze open pot, en brak Jordi de ban in minuut 10. Toen Nico hem kort daarna op maat bediende zette onze messcherpe aanvoerder ook zijn handtekening onder de 0-2 middels een handig wippertje.

 

Nico vormde centraal achterin een ijzersterk duo met Patrick, en rond minuutje 30 sloop laatstgenoemde als altijd de vijandelijke 16 in bij een corner. De scherp aangesneden bal op randje 5-meter was een kolfje naar zijn hand: hij torende hoog boven een handvol Capelle-verdedigers (toch ook niet bepaald Hobbits te noemen), en nog net niet boven de aan het sportpark grenzende torenflat, uit en zorgde met een machtige knik voor 0-3. Gigant.

 

Smetje was de 1-3 voor de rust, maar tijdens de limo was geen greintje twijfel te bespeuren. Rug recht en over de streep die punten. Wout moest helaas ook geblesseerd afhaken, gelukkig konden we met Roy een goede vervanger brengen net als met Arnold voor Simon.

 

Gebeurde er de tweede helft nog wat? Laten we zeggen dat de toeschouwers zich niet hoefden te vervelen. Capelle probeerde met man en macht bij Simon in de buurt te komen, maar onze organisatie stond als een huis.

 

Er was gehamerd op het druk op de bal houden voorin en de 2e-ballen-strijd op het middenveld. Dat zijn in principe natuurlijk a-b-c-tjes, maar vooral het eerste is simpelweg een van de sleutels van onze huidige vorm. Credits voor de manier waarop dat werkt opgepakt en hoe er voor elke millimeter werd gevochten. Veel open knieën, schaafwonden en her en der wat vloeiend bloed, maar nergens een negatieve klank. Team.

Stephan beukte en sleurde erop los op het middenstuk. We hebben zijn kilometers geprobeerd te meten maar waren bij 16,2 de tel kwijt. Hij en Max, onze stille maar onmisbare controleur, waren de baas op waarschijnlijk het belangrijkste stukje veld. Cruciaal.

 

De 1-4 kon niet uitblijven. Na goed druk zetten van Lennart kreeg Ruben de bal voor zijn beruchte linker op een metertje of 14. De keeper dook nog voor de vorm, maar dat was een kansloze missie op Rubens mach 3-schot.

 

Onze vijfde kon zo in een KNVB-trainerscursus opgenomen worden. Een pracht van een aanval startend over links: inspelen, laten vallen, derde man eronder, dat verhaal. Eindstation wederom Jordi, die de bal net genoeg de verre hoek in toucheerde. Hattrickje, altijd lekker. Capelle stond erbij en keek ernaar.

 

Eindelijk konden we ook de eerste minuten (een stuk of 20) van Arjan en Tim vieren, hopelijk kunnen we nog veel van deze vedettes genieten dit seizoen. Voordat we de kannen bier definitief konden laten aanrukken moesten we de 2-5 (Capelle scoorde tussen al het geweld door de 2-4) nog wel even binnenslepen.

 

De thuisploeg kreeg weer hoop nadat een vrije trap (ik denk een mazzeltje, anders was het een wereldgoal) precies de kruising in zeilde. Toen een ongelukkige frommelgoal vlak voor tijd ook nog de 4-5 betekende sloeg de stress ineens toch nog enigszins toe.

 
Na een spannende blessuretijd klonken de zalvende tonen van het eindsignaal van de uitstekend leidende scheidsrechter en was de dikverdiende overwinning een feit. 

 

7 overwinningen in de laatste 8 wedstrijden en periodekampioen. Genieten van dit team! De totale ranglijst kruipt steeds meer in elkaar en het wordt met de week spannender. Waar eindigt dit voor Katwijk 2? Volgende week komt koploper BVCB naar De Krom (aanvang 14:30), dat belooft een zeer interessante te worden. Tot later!