Met de nodige trainingen en wat oefenpotjes in de benen mochten we de groene arena betreden samen met HBS, in de luxere contreien van Den Haag. De status van hun jeugdopleiding is bekend, dus we waren verzekerd van een aardige kluif in deze eerste bekerpot.

 

Boaz moest nog verstek laten gaan vanwege een vervelende blessure, dus we moesten het met z'n negenen doen op deze stralende zaterdagochtend. Meteen nadat de scheids, geheel in de lijn met de HBS clubcultuur gestoken in een keurig gestoomde Ralph Lauren blouse, voor de eerste keer de fluit liet klinken ontspon zich een interessant duel.

 

De afspraak vooraf was dat we zouden uitstralen dat we een doel hadden vandaag, en met en zonder bal initiatief durfden te nemen. Dat zag er in het begin vrij goed uit; er werd prima vooruit verdedigd, en daardoor had HBS moeite om er doorheen te komen. We hadden een klein overwicht te pakken, en werden af en toe dreigend voor de Haagse goal.

 

Na een minuut of 10 was het raak toen Deaco zakelijk afrondde. We hoopten de score verder uit te kunnen bouwen, maar dat viel niet mee tegen de taaie Hagenaartjes die net als wij ook niet veel weggaven.

 

Helaas viel de gelijkmaker net na de eerste van de 3 rustmomentjes (de 8x8 wedstrijden zijn vanaf dit seizoen verdeeld over 4x een kwartier), toen een bal die als voorzet bedoeld leek langs Jayden in de bovenhoek zeilde.

 

We waren even van slag, en HBS profiteerde als een roofdier dat geduldig had liggen wachten met 2 goals kort achter elkaar. De boys weigerden de handdoek te gooien en stroopten de mouwen op in de jacht op de aansluiter. En die kwam ook, toen de rood-witte goalie de bal niet klemvast kreeg en Murad attent reageerde.

 

Het tweede rustmoment werd aangegrepen om wat omzettingen te doen. Na het goede eerste kwartier leek de wedstrijd ons daarna namelijk steeds meer te ontglippen. Met een extra mannetje op het middenveld probeerden we wat meer grip te krijgen op de thuisploeg.

 

Toen we binnen de minuut de 4-2 kado deden na wel erg slap verdedigen leek er echter wat de knakken bij de boys. HBS was nu echt op stoom gekomen en legde een prima laatste half uur op de mat, met zeer goed positiespel.

 

De score werd zo nog opgevoerd naar maar liefst 8-2, en dat was wel iets teveel van het goede. Tegen sterke tegenstanders als dit wordt vaak  blootgelegd waar de verbeterpunten liggen, en daar kunnen we met elkaar volle bak aan gaan werken.

 

Complimenten aan de Hagenaars, de overwinning was dik verdiend. We hebben in het eerste stuk laten zien met dit soort jongens mee te kunnen, maar we moeten die scherpte en concentratie niet 20, maar 60 minuten vasthouden. De eerlijkheid gebiedt wel te zeggen dat HBS op enkele vlakken duidelijk verder is dan wij momenteel.

De volgende uitdaging ligt alweer te wachten, als we zaterdag thuis aantreden op de mooie Krom. We zullen de mannen van FC Zoetermeer dan kennis laten maken met de oranje-zwarte furie. Forza!