We wilden graag van plek ruilen met Voorschoten op de ranglijst, en hadden dat in eigen hand. De ploeg van oud teamgenoot Levi kwam namelijk bij ons op de thee, en we waren vol vertrouwen na de prima pot van afgelopen weekend.

 

Een gedeelte van de wedstrijden werd eruit gegooid vanwege de pittige woei, maar wij mochten gelukkig de wei in. De wind stond half schuin op veldje 6, en we begonnen semi-wind in. Dat deerde de boys nauwelijks, we drukten Voorschoten direct terug. De 1-0 leek binnen de minuut te vallen, maar hun keeper had een werkelijk fantastische reflex in huis op een schot van Boaz. De meesten telden hem al.

 

Kort daarna verdween een mooi afgemeten corner via het hoofd van Murad net voorlangs. De treffer leek alsnog te vallen na een scherpe voorzet vanaf links die perfect bij Mats belandde, maar hij mikte net te hoog.

 

Voorschoten was nog niet veel verder gekomen dan een paar speldenprikjes, maar maakte wel doodleuk de 0-1: een mooi schot van een meter of 20 met de wind erachter verdween langs Jayden tegen de touwen. Hierna waren we even van slag, en het tweede kwart vielen we qua spel terug.

 

Een doelpuntje had hier enorm geholpen, en de mogelijkheden daarvoor waren legio. De groen-gele goalie leek soms alleen 8 armen (half mens, half octopus) te hebben, want hij ranselde de pogingen stuk voor stuk uit zijn doel. Een klein momentje van onachtzaamheid werd ons achterin fataal, toen we de voetballende oplossing zochten in plaats van de bal resoluut over de lijn te rossen.

 

Ruststand dus 0-2. We hadden het gevoel dat we deze wedstrijd gewoon gingen winnen, en dat de kansen vanzelf weer zouden komen. Maar de aansluiter liet langer op zich wachten dan we wilden. Een paar vrije trappen van de voet van Quinten en Noud misten de goal net, en bij een aantal scrimmages verdween de bal er op bizarre wijze niet in.

 

Bij één van die situaties leek de bal over de lijn te zijn gegaan, maar dat was voor de scheids niet goed waarneembaar. Logisch dan ook dat hij door liet spelen. De frustratie nam nu toch wel toe bij de boys, en er sloop ongeduldigheid in het spel. We maakten daardoor soms net niet de juiste keuze, door bijvoorbeeld te gehaast te schieten of een actie te ver door te voeren.

 

Voorschoten kwam welgeteld 1 keer goed en wel voor onze goal, maar Jayden pareerde goed. Toen Deaco een paar minuten voor tijd van dichtbij afwerkte hadden we nog steeds het vertrouwen 1 of zelfs nog 2 keer te kunnen scoren. Voorschoten beperkte zich tot het zoveel en ver mogelijk uit schieten van de ballen en tijd te rekken daar waar mogelijk. We konden ze niet eens ongelijk geven.

 

De 2-2 viel niet meer, maar in de laatste seconden zelfs de 1-3. Een frustrerend einde van deze competitie dus. Maar de mannen hebben alles gegeven, en meer kun je niet doen. Een wedstrijd als dit zit er nou eenmaal weleens bij. We moeten hier wel van leren uiteraard: geduldig blijven in zulke gevallen, en de simpele oplossingen blijven zoeken.

 

De coach van Voorschoten stapte direct in de auto richting het casino, geen gek idee. Maar we wisten allemaal dat ze eigenlijk gearresteerd hadden moeten worden voor de diefstal van onze 3 punten. We willen ze absoluut niet tekort doen overigens: hun keeper speelde als gezegd ronduit fenomenaal, en verdient de credits.

 

Zonde boys, het zat qua resultaten niet echt mee deze ronde. Maar het is pas zorgwekkend als je geen kansen creëert, en dat is gelukkig niet aan de orde. We hebben veel zin en vertrouwen in de nieuwe competitie, en gaan dan vlammen!

De dag werd 's avonds leuk afgesloten met een gezellig teamuitje naar ADO-De Graafschap, en de komende week hebben we nog een tweetal mooie oefenpotjes in het vooruitzicht. Daarna nemen we even gas terug om de kalkoen in de oven te schuiven. Tot later!