Daar zijn we nog niet, in de schaduw (of zoals mijn buurvrouw zegt: 'skaedouw' - samen met 'tisje' toch wel mijn favoriete oud-Katwijksche kreet) is een dik jasje nog geen overbodige luxe. BBQ-cijfer stond zaterdag in ieder geval op een zeer acceptabele 7, dikke prima dus. 

 

Geen kipsaté op de grill op De Kooltuin, we werden bedwelmd door heftige geurgolven vanuit de kibbelingkraam naast veld 1. Alsof je met elke bestelde portie samen het vet, dat eigenlijk al een paar weken geleden vervangen had moeten worden, in gleed. Het kietelde de smaaksensoren wel, maar toen we later een bestelling wilden plaatsen bleek je alleen met cash te kunnen betalen (anno '24). 

 

Het verdwaalde briefje van 5.000 Indonesische Roepie van mijn tripje Bali dat ik vond werd helaas ook niet geaccepteerd. Dan maar door naar onze snackhoek, waar we bij Dineke wekelijks de wedstrijdevaluatie houden. Na een broodje kaassoufflé pinda zie je de dingen nou eenmaal wat helderder.

 

Het oranje-zwarte konvooi hoefde dus maar een paar minuutjes te verplaatsen, en dat was zelfs via de toeristische route. Volgens de gemeente is de hinderlijke opbreking op De Krom snel gefixt, al dachten ze dat van de coalitie ook natuurlijk.

We troffen qua positie op de ranglijst een directe concurrent, maar in een middenmoot die breder is dan onze hele wurft (we hebben de grootste wandelboulevard van Nederland trouwens, leuk aanvullend feitje) is dat bijna wekelijks het geval.

We spraken de trainers van de thuisploeg, sympathieke gasten, die erkenden dat de derby's iets in hun spelers los lijkt te maken. De cijfers bewijzen dat, op Zuid wonnen ze onlangs nog verrassend met ruime cijfers. Daarbij is het altijd maar afwachten welk team je precies tegenover je krijgt, ook deze keer sloten er weer een paar soldaten van hun 1e aan.

Het strijdplan was niet veel anders dan normaal, alleen een iets meer gedoseerde aanpak. Het had wel wat weg van Van Gaal's beruchte provocerende pressing: iets inzakken om ruimte voor jezelf te maken, tegenstander wat vaker de bal geven en vanaf bepaalde hoogte overal druk erop.

Daarnaast natuurlijk de cruciale momenten om door te stappen. Na een korte periode van wat schaakwerk over-en-weer ging dat meer dan goed: Rijnvogels had niet echt oplossingen aan de bal, wij loerden en sloegen toe wanneer het kon.

Al snel kregen we via Ruben 3 dotten van kansen, die we net niet konden verzilveren. Uit het niks dook de thuisploeg op voor Dirk (onze reservelijst met louter toppers blijkt dit seizoen goud waard), die dit gevaar keurig onschadelijk maakte. Ja, deze pot was aardig los.

De Katwijk-bank sprong nog een paar keer op, maar het zat afrondingstechnisch niet bepaald mee. De Vogels-goalie pakte trouwens ook een paar goeie ballen, waaronder een 1-tegen-1 met wederom Ruben. Het déjà vu-gevoel bekroop me; in de thuiswedstrijd stond het bij rust 0-0 na ongeveer 328 open kansen en ging Rijnvogels er daarna doodleuk met een driepunter vandoor.

Rond minuut 37 was het gelukkig eindelijk kassa toen Jordi met een perfecte steekbal (niveautje Sneijder rond 2010) Julian bediende, die overtuigend de verre hoek vond. Kwaliteit, deze goal. De 0-2 lag voor het grijpen, maar Arjan stuitte oog-in-oog ook op de rood-witte sluitpost.

Tevreden werd er aan de limo gelurkt, maar we wisten dat we ons op een hete 2e helft moesten voorbereiden. Dat gebeurde ook, al hadden we het onszelf het eerste kwartier makkelijk kunnen maken door de marge te vergroten. De kansen lagen er, maar we waren niet secuur genoeg.

Waar dit na de 0-2 waarschijnlijk in een grotere uitslag was geëindigd werd het nu een open half uur waarin van alles kon gebeuren. Noodgedwongen moest er na het brengen van wat wissels in de organisatie geschoven worden (met Brett, Simon B., Jan, Wout, Nico en Alex was de lijst met afwezigen wederom flink), niet bepaald ideaal in een lastige fase.

Rijnvogels raakte de paal en zette de druk erop. Ze waren af en toe dreigend, maar creëerden verder geen bijzonder grote kansen. We waren de grip op deze pot wel kwijt en de ruimtes werden groot. Vermoeidheid was uiteraard een factor, maar de bal wat langer in de ploeg houden had lucht kunnen verschaffen.

Toen een corner van de thuisploeg vrij lullig via een schouder van een Vogel de verre hoek in rolde moesten we de 1-1 vlak voor tijd toch slikken. Daar sloten we ook op af, uiteraard teleurgestelde gezichten na zoveel open kansen. Maar als we verder kijken dan de uitslag zagen we een Katwijk dat vooral in de eerste 60 minuten op veel vlakken een heel goed niveau haalde.

De tendens tijdens de evaluatie bij Dineke was helder: ondanks het einde veel positieve punten in deze heerlijke derby! We zijn overall lekker bezig gasten, en gaan genieten van al het moois dat nog komen gaat. Zaterdag weer een mooi affiche, dan komt Noordwijk 2 op bezoek. 12:00 trappen we af, dus zet 'm in je planner. Shalom!