Katwijk 2: Mei-Masterclass
Naast het kantoor op mijn werk staat een grote berk, 10 meter voor mijn bureau. Elk jaar, in de eerste week van mei, komen eksters er naartoe voor hun paringsritueel.
Als ik ze elkaar alle kanten op zie slingeren, alsof ze de hele Kama Sutra af willen werken, bedenk ik altijd welke woorden BBC-icoon David Attenborough hierop zou hebben losgelaten. Iets als 'A dazzling display of pure passion, bouncing from one branch to the other', waarschijnlijk. Inclusief zwoel Brits accent uiteraard.
Het blijft fascinerend, kleine vogels die elkaar hier instinctief weten te vinden op precies dit moment op deze afwerkplek. Alsof de natuur me ergens op wil wijzen: ze zijn er weer, de weken van de waarheid. Welkom in mei, de mooiste maand van het jaar.
Koppen die rollen, spuitende champagne. Fakkels en cobra's. En nadat de kruitdampen zijn opgetrokken lichten we Katwijk-Noord nog een keer op tijdens de beruchte Drie Doldwaze Dagen op de mooiste club.
Hierna kan de spanning even van de boog. Voor sommigen betekent dat zand tussen de tenen, en rond de lunch al flink tipsy van de net te straf gemixte piña colada's. Anderen chillen liever op een half leeggelopen luchtbed in een lekke tent op een camping drie-hoog-achter in het Zwarte Woud, bijna levend opgegeten door de muggen als ze er 's nachts even uit moeten om hun blaas te legen.
Tegenstander RVVH stond derde, met nog een kleine kans op de titel. Ze spelen een soort kamikazevoetbal: volle kracht vooruit, maar gigantische ruimtes in hun rug. Hun doelsaldo onderstreept dat met een scheepslading goals voor en tegen. Spektakel gegarandeerd dus.
Maar een Katwijk 2 in deze vorm op hun favoriete stukje Krom, ik geef het je te doen. Er hangt een aura van onoverwinnelijkheid om de 6400 m² groene grond die veld 5 heet. Dat begrepen de Ridderkerkers ook na welgeteld 5 minuten, en een 2-0 stand.
Na een mooie cross van Nico bediende Jordi Mattias op maat, en hats: de beer was los. Kort daarna was het Wout die Mattias knap wegstuurde, en deze keer zorgde hij voor de assist en Jordi voor de afronding.
RVVH probeerde met man en macht de aansluiter te forceren, maar was niet opgewassen tegen ons Fort Knox met de wederom excellerende Fabio, Nico, Wout en Arjan. Laatstgenoemde legde zijn crosses weer kwistig weg en is helemaal terug na zijn knie-perikelen.
De 20 minuten voor rust waren misschien wel de beste die we dit seizoen gezien hebben: positionele perfectie, heerlijke energie en subliem samenspel. Hoogtepunt was een tiki-taka aanval die door Jordi in een keer uit de lucht net naast werd gevolleerd. Zelfs de rubberen korrels dansten mee op het door de thuisploeg aangegeven ritme. Schwung.
Er stond geen maat op onze voorhoede Julian-Mattias-Jan en Jordi daar kort onder, die met een duizelingwekkende dynamiek de RVVH-defensie tot wanhoop dreven. Ze konden mede goed renderen door de cruciale controle eronder, verzorgd door Max en Stephan, a.k.a. Iron Man.
Blijft genieten als Stephan weer in een stevig duel belandt en je de blik van zijn tegenstanders ziet veranderen van verbeten naar verbaasd, nadat ze de pijn door hun lijf voelen gieren en hij ontspannen zijn weg vervolgt. Met bal uiteraard.
Hij mocht zijn ijzersterke pot belonen met een goaltje vanaf de stip, nadat Mattias omver was gekegeld. 3-0 ruststand, waar ging dit eindigen?
De Ridderkerkse trainer, een keurige kerel die qua looks zo zou kunnen zijn weggelopen uit de Netflix-klassieker Peaky Blinders, flipte maximaal tijdens de thee. Mensen op de padelbaan aan de overkant kregen zijn tirade letterlijk mee en naar het leek plaatste hij ook een paar flinke low-kicks op de toch onschuldige kleedkamermuur.
Er zat op zich wel vuur in zijn team, maar als er 11 in het oranje als een soort knetterende vlammenwerper tekeergaan wordt het een lastig verhaal. Met een bank van 7 toppers van niveau basiself konden we ook nog eens alle kanten op.
3 wissels halverwege: Patrick, Ruben en Lennart voor Nico (stond op scherp), Jan en Max (allebei niet 100% fit) en gas erop weer. Na de 4-0, Jordi na een lekkere actie van Lennart, knakte RVVH definitief.
3 wissels halverwege: Patrick, Ruben en Lennart voor Nico (stond op scherp), Jan en Max (allebei niet 100% fit) en gas erop weer. Na de 4-0, Jordi na een lekkere actie van Lennart, knakte RVVH definitief.
Lennart maakte de 5-0 direct uit een vrije trap en nadat Tim (inmiddels samen met Arnold binnen de lijnen) hem knap bediende, zorgde hij opnieuw voor een assist bij de 6-0 van Ruben. Zo leverde iedereen die vanaf de bank startte spetterende invalbeurten af. Weelde.
RVVH leek toe aan een lang kringgesprek bij Stichting Korrelatie; overal blikken op 5 over half 6. Om de terugrit wat draaglijker te maken hielpen we ze maar van de 0: eigen goaltje na een ongelukkig moment achterin. Sympathiek gebaar zo vlak voor Bevrijdingsdag.
Wat. Een. Team. Dit was smullen van de eerste tot laatste seconde. Volgende week wacht ons de Moeder der Derby's, een kraker van de buitencategorie. Hopelijk kunnen we onze magie ook uitstrooien over de Zuid. Hasta luego!
