Het lauwe bier klotst aan alle kanten richting de toch al glibberige dansvloer als ‘ie met rechts de vlijmscherpe curve nabootst. 'Perfect op het hoofdje'.
Ik versta de helft niet; we staan op gehoorschade-afstand van de speaker waar ‘Kleine Vogel’, die kraker zou nog een keertje of 28 langskomen deze Familiedagen, dik in de decibellen uit rolt.
Bakken Oude Doos-verhalen komen los deze weken. Soms de net wat te lange versies, maar vooruit. Er wordt uit alle hoeken meegeleefd met KW2, en onze boys verdienen het: het gros waggelde strak uit de luiers al door de poorten van De Krom 57, nog fanatiek soffend op hun tul.
Finish in zicht. Straks 3 zomerpauzes nodig om het legendarische ‘24/‘25 een plekje te geven. Voor altijd in ons geheugen gegrift, 100.
Maar de laatste meters kunnen de diamant op de kroon worden.
Na wat geforward beeldmateriaal van de laatste uurtjes van het vorige eindfeest in de Noord, driekwart borstcrawlend aan het infuus op de parkeerplaats, snapte opponent Trinitas de urgentie: aftrap van 17 naar 12 uur.
De Brabanders doopten deze halve finale voor het landskampioenschap om tot belangrijkste pot in de clubgeschiedenis. Heftig, maar dat dit een dijk van een knock-out was in de naweeën van een grandioos seizoen was duidelijk zat.
Meest opvallende naam bij de Trini-squad naast oud-prof Kenny Anderson: Kiet Knibbeler. Lijkt linea recta getrokken uit een jaren '70 vergeeld stripboek.
De Oisterwijkers waren met een vol busje richting Z-H gesjeesd, zelfs met een mini-sfeeractie incl. rookpotjes. Blauw ook nog, joe joe.
Een trio basisklanten aan de paella op de Balearen, maar kanjers Wout en Damian weer back-in-business. Thomas en Roland, semi-professionele fysio's zo onderhand, moffelden de pijntjes van Max' en Daveys krakende gewrichten weg onder een paar meter tape. Ready for action!
Een dijk van een line-up, waar je de twijfelachtige weersvoorspellingen, al is Buienradar nog onbetrouwbaarder dan de balletje-balletje goochelaars op de El Arenal-strip, voor trotseert.
En dat deden velen, pluutje en broodje grillworst in het knuistje. Ze zagen een daverend begin: na 5 min. werd Ruben ingespeeld, die Damian wegstuurde. Onze rappe linkspoot leverde een fantastische lage voorzet af die keurig voor de voeten van Mattias verscheen, en hangen: 1-0!
Maar Trinitas bleek taai, en ze konden een aardig balletje raken. We kwamen goed weg toen ze op de lat kopten, en het eerste kwartier moesten we even landen in de pot. Veel positiewisselingen bij de Oisterwijkers, een interessante tegenstander.
Maar de focus stond recht bij KW2: geen vuile meter voor het team was teveel, en we creëren altijd. Het middenstuk kwam in oranje-zwarte handen met de geweldige Max en Stephan. En gigant Julian natuurlijk, die in de 23ste de score verdubbelde:
De scheids, Bas Nijhuis-adept, wuifde alles weg en Trini zocht de grens. Pittig soms, maar niks waar oranje-zwart zenuwachtig van wordt; we werden sterker met het duel. De achterste linie was bestand tegen elke storm met eindbazen Arjan, Davey, Patrick en Wout. Maximaal genietos!
Trini wisselde flink en zette vol aan na de limo voor de aansluiter. De toeschouwers van het 7x7 switchten massaal naar pitch 3, waar de vonken vanaf kwamen. Een daverende pot, met een precies op het juiste moment scorend KW2.
Een corner in de 64ste belandde voor de rechter van Mattias, die kan je dit seizoen wel om een boodschapje sturen: volley voor de 3-0, si señor!
Veel morrende Trini-fans langs de lijn, maar veel recht van spreken hadden de in een fraai wit tenue gestoken Brabo's niet: KW2 was een paar maatjes te groot op alle fronten.
Ook dikke kudo's voor de voorste linie, waar Mattias en Damian erop los beukten en ook de ontembare Ruben zich wekelijks magistraal profileert. Sleuren waar nodig, maar ook beslissend zoals je dat graag ziet van aanvallers.
Ruben beloonde zichzelf met een verdiend goaltje in de 72ste: Mattias zette voor, en via-via frommelde hij de 4e binnen. Ook nu perfect getimed, Trini's hoop na hun treffer 3 min. eerder leek hiermee acuut vermoord: 4-1.
Ook de invallers bleken cruciaal, waar Jan en Willem in de 60ste vers bloed brachten. Kort daarop sloten ook Tim, Arnold en Ramon aan: smullen om al deze clubjongens voor ons logo te zien strijden in een bijzondere entourage.
Soevereine controle, maar uit het niets toch de 4-2 in de 88ste. 'Ho ho', dacht Jan, 'not on my watch': kort erna werd hij weggestuurd door Mattias, omspeelde soepeltjes de mistimende goalie en scoorde fraai: 5-2, grande!
Tijd voor burgers en een koude kletser dacht de ref, en na zijn fluitsignaal de verdiende ontlading. KW2 is finalist!
Aan een aaneenschakeling van hoogtepunten wordt volgende week een laatste hoofdstuk toegevoegd. Wát een groep: de manier waarop dit team zich hier naartoe heeft ontwikkeld is waar je het allemaal voor doet.
Top gasten! Dik verdiend, we staan straks op het podium waar we horen. Maar we hebben een missie, en die willen we volgende week volbrengen. Nog 1 horde: RKAV Volendam 2. Let's go!
Oranje vs. oranje, een regelrechte clash der vissersdorpen. Een affiche om je vingers en andere willekeurige lichaamsdelen bij af te likken. Mis deze ultieme kraker niet. Vervoer is geregeld dus schrijf je in: https://www.vvkatwijk.nl/index.php?page=4098
Tot zaterdag achter De Dijk, met z'n allen voor onze trots. FORZA!
