Een afgeladen touringcar met supporters vanaf De Krom 57 - onverplichte buscombi. Onze fantastische achterban: bedankt voor de massale steun dit seizoen! Onmisbare entourage.

Partners die een extra proteïnereepje in de lunchbox van hun liefje stopten voor de cruciale aanvulling, naast het mandarijntje en de bammen belegen Goudse. Ouders die hun meditatiesessie een half uur oprekten om de benodigde driepunter het universum in te manifesteren.

Geen ruimte voor toeval.

4 lagen tape over pruttelende hielen en wiebelige enkels. Pre-match ibuprofennetjes om de scherpe randjes van pijntjes uitlopend naar level 7 af te halen. Zeurende lichaamsdelen: er diagonaal dwars doorheen. Take it for the team.

Veel vertrouwen, maar de spanning gierde alle kanten op. BVCB had nog een puntje nodig voor definitief behoud, en de heersende kampioen was voor het eerst dit seizoen compleet. We moesten maximaal.

Een blinkende start van KW2. Veel oranje-zwart rond de blauw-witte box; go boys, go! Minuut 8: aanval over links die belandde bij Jordi. Passje op maat van onze assistkoning richting Ruben, die lekker meenam en koeltjes afrondde: 1-0, komt u maarr!

 

Alles op de rit, maar de taaie thuisclub gaf ook gas. Een onvervalst potje vechtvoetbal op een spekgladde mat. In de 13e belandde een corner in de flipperkast, en een BVCBer frommelde de bal via de arm over de lijn.

De ref, die verder een prima pot weglegde, had een Pearle-momentje en de 1-1 was een feit. BVCB kwam er beter in, voor ons gold het tegenovergestelde. Logisch, bijna alle kampioenspotten zijn nou eenmaal niet om aan te gluren. Rustig blijven en herpakken.

Iedereen op standje 120%. Mattias en Jordi werden gevaarlijk, maar de Bergschenhoekse Voetbal Club Bergschenhoek (wie verzint zoiets?) had het momentum. Snakken naar de pauze, maar de blessuretijd duurde dodelijk lang.

 

Minuut 49: een voorzet van rechts raakte een teen en zeilde ongelukkig over Brett onhoudbaar in de verre hoek. 2-1, eersteklas klotegoal. Een slechter moment was bijna niet denkbaar.

Koppies op standje onweer. Bij elkaar rapen en weer opstaan. Als het niet moeilijk is, is het ook niet bijzonder. Dit team: zoveel kwaliteit, zoveel karakter. Een 2e helft waar sommigen later over zullen vertellen tegen hun kleinkinderen volgde.

 

Tactische wissel: Julian als valse linksboetoe. Fabio een plekje door en Davey erbij achterin. Meer druk op de 2e bal op het middenveld, de slag die we moesten pakken.

 

Snel resultaat in de 50ste: Julian sneed een bal de 16 in op Mattias, die met kort voetenwerk 2 man afschudde en de 2-2 binnenwerkte. Een cruciale weer van ons slangenmens - Ninja van de Noord. Come on!

KW2 in de schwung nu. De spanning gierde tussen de dikke regendruppels door. 4 minuten later: weer een aanval over links, de bal belandt na een mislukte combinatie voor de voeten van Fabio. Daar wil je dat ding best hebben, en hij bezorgde 'm panklaar bij Mattias.

 

Onze topscorer bleef weer ijzig kalm en kegelde raak voor de 2-3. Siiiii! Ontlading golfde over De Sporthoek. De 2-4 zou een hartslagje of 50 p/m schelen, maar die luxe was ons niet gegeven.

BVCB bleef pushen, knetterende duels tot in alle hoeken. Tim erbij voor de uitgestreden Ruben. Stephan-Jordi-Fabio op het middenstuk strooiend, sleurend en beukend.

Achterin Nico en Patrick met het mes tussen de tanden, Arjan die prachtige duels uitvocht met de beste BVCB-er en Davey die met een gouden invalbeurt een cruciale rol speelde.

 

De corners tegen bleven een dik hoofdpijndossier. In de 58ste viel wederom een 2e bal vrij in de 5-meter: 3-3. Dit meen je niet. Niet in blijven hangen, nog genoeg tijd. Gas!

 

Concurrent 's-Gravezande stond voor, we moesten winnen en kregen geen cm. kado. Hier was geen middenweg: dikke tranen of vloeiende liters rum. De minuten tikten weg, maar het besef van tijd was er niet langs de lijn; gevangen in het moment, verlamd door de spanning.

 

En toen, minuut 72. Patrick had een hyena-momentje en dekte vol door het middenveld in. Hij kwam in het door hem zo geliefde duel, en de bal stuiterde zijn kant op, 25 meters voor de blauw-witte kooi.

Een aanname, nog een stuit, en toen Pats ijzeren wreef vol op het Pakistaanse kunstleer.

 

Alsof de aarde 2 seconden stopte met draaien. Zelfs de regen leek te pauzeren voor dit heilige ogenblik. De bal zoefde door een legertje blauw-wit, daalde precies het linkerhoekje in en kletterde tegen het zeiknatte net langs de wanhopig mistastende vingers van de keeper: GOOOAAAALLLLLLLL!!

3-4, wát een treffer. Een jongensboek, rillingen over alle hoeken van je lijf. Maar we moesten nog een dik kwartier. Damian erbij voor Jordi. Glijden, ketsen en overleven. BVCB ging va banque.

Een serie corners en vrije trappen onze 16 in gepompt. Weer een bloedlinke cross de 5 in, snoeiharde kopbal.. Vol gas op de lat! De defibrillators werden inmiddels langs de lijn paraat gezet.



Nog een minuut. Billenknijpen. Weer zo'n dodelijke voorzet: verlengd, lepe bal precies over Brett onderweg naar de bovenhoek. Het rampscenario leek zich te voltrekken. Was dit ons lot?

Onze golden goalie strekte elke vezel van z'n lijf voor een Guiness World Record-duik, en kon de bal nog minimaal aantikken waardoor hij tergend traag een centimetertje over de lat zweefde. De redding van z'n leven.

Na smeekbedes vanaf de kant besloot de scheids na iets dat als 8,5 uur blessuretijd voelde nog 1x in z'n instrument te blazen. Nog nooit zo blij geweest met een fluitsignaal. Onbeschrijfelijke ontlading.

Wat een pot.
Wat een team.
Wat een seizoen.

KATWIJK 2 IS KAMPIOEN.


Kleine POV-impressie van Bas - watch till the end.

Zoveel tegenslagen. Zoveel karakter getoond. Maar bovenal heel veel geweldig voetbal op de mat gelegd. Deze titel is verdiend. Maximaal trots op al onze spelers, een gouden dag om nooit te vergeten.

Een heerlijk staartje in de vorm van de nacompetitie voor het landelijke kampioenschap, zaterdag tuffen we richting Noord-Brabant. VV Gemert, KW2 komt eraan. FORZA!